DİLA
Konağın koridorları sessizdi. Ama sessizliğin altında bir uğultu vardı. Sanki Sarp’ın yaktığı o ateşin çıtırtısı hala kulağımdaydı.
Sarp’ın ocağın başında, kolları sıvalı hali… gözümün önünden gitmiyordu. Ali ağayı ve amcamı susturuşu, hiç laf kalabalığına girmeden onlara “ben buradayım” deyişi… Beni masada savunması, yanımda olduğunu belli edercesine elimi tutması, beni yeniden tanımak istemesi, o aptal Onur’la çıktığım randevudan sonra bile peşimden gelişi, aileme karşı beni rezil etmemesi…
Elim istemsizce kalbimin üzerine gitti. Sarp’a aşık olduğumu çok önceden anlasam da… Şimdi öyle başka hissediyordum ki. Bu olaylar bittiğinde ne olacaktı peki?
Örgüt önünde sonunda karşımıza çıkacaktı, bundan kaçamazdık. Yolladıkları tehdit mektubu zaten her şeyi anlatıyordu. Fırtına öncesi
