DİLA
Sarp’ın siyah zırhlı aracı motorun homurtusuyla dar sokaklardan çıkarken, arka koltukta ben ve Asya oturuyorduk. Ön koltukta, direksiyonun başında dimdik oturan Sarp vardı. Gözleri yolda, elleri sert bir kararlılıkla direksiyonu kavramıştı.
Arabanın içindeki sessizlik öyle yoğundu ki, neredeyse motorun uğultusu bile boğucu geliyordu. Asya evet, epey arkadaş canlısı olsa da onda tuhaf olan bir şeyler vardı. Tüm kadınsal içgüdülerimle hissedebiliyordum bunu. En azından Zeynep’le konuşana kadar biraz uzak duracaktım.
Mesela içten içe Zeynep’e de güvenebileceğimi hissediyordum nedense.
Sonunda Asya dayanamadı, dudaklarında hafif bir tebessümle sessizliği bozdu.
“Normalde özel durumlar dışında karargaha bu kadar erken davet edilmem.”
Sarp’ın gözleri dikiz aynasından ona döndü. “Sen
