S'ONSUZUM

5.

Aradan bir ay geçmesine rağmen ne Karan Ömür'ü unutabilmişti ne de Ömür Karan'ı aklından çıkarabilmişti. Elbette birbirlerini görmüyorlardı ama , ortada ilan edilmiş bir savaş vardı. Ve ikisi de bu savaşta yalnızdılar. Yanlarında müttefik olmadan çarpışırken tek düşmanları sadece birbirleri değil aynı zamanda iflah olmaz duygularıydı da..

Elinde ki kalemi sinirle masaya geri fırlattı Karan. Aklını bir türlü toplayamıyordu. Masasının üzerin de yığınla dosya vardı. Aklında halledilmesi gereken bir sürü iş varken o tutmuş o deli kızı düşünüyordu.. Evet Ömür Hanzade tam anlamıyla bir deliydi ! Hatta bir kaçıktı. Bir aydır her giden avukat hala eli boş dönerken Karan sabrının son raddesine geldiğini hissetti. Artık istediği arsa da değildi. O kıza sağlam bir ders vermek ve aklını işgal eden görüntüsünden kurtulmak istiyordu. Yoksa delirmesi an meselesiydi.

O anda kararını verdi genç adam. Hızla yerinden kalkıp Holding ten çıktı. Dudakları aklında şekillenen planla memnuniyetle kıvrılırken arsızca sırıtmaya başladı.

Onu istiyordu. Tabi ki kalbini istemiyorum diye uyardı kendisini .Kızın öfkesi , sinirlendiğinde çakmak çakmak olan gözlerini görmek istiyordu. Büzdüğü dudaklarının tadını merak ediyordu. Ve eğer Ömür denen baş belasından kurtulacaksa , onunla biraz vakit geçirmekten bir zarar çıkmazdı değil mi ?

Arabasını kafenin önünde durdurduğunda derin bir nefes alıp indi arabadan.

Güneş gözlüklerini takıp kafeye doğru ilerlemeye başladı. Ama geniş camlardan gördüğü görüntü bir an durmasını sağladı. Kız müşterilerle ilgileniyordu. Ama dikkatini çeken bu değildi.. Üzerinde hemen diz kapaklarının üzerinde biten bir elbise vardı. Kalın askıları , hafif göğüs dekoltesiyle hem fazla masum hem de fazlasıyla seksi görünmüştü gözüne.. Açık camdan gelen rüzgarla havalanan saçları , ve nazik tebessümü beynine bir balyoz gibi indi.. Kız tebessüm ediyordu. Nazikçe ! Oysa kendisine tam bir cadı gibi davranmıştı. Süpürgeli bir cadı ..

İçeriye girdiğinde boş bir masaya oturup bekledi. Onun kendisini fark etmesini bekledi. Gözlerini tekrar görmek için içinde garip bir heyecan duyuyordu. Ömür tanıdığı hiçbir kadına benzemiyordu ki .. Tanıdığı hiçbir kadın arkasından erkekler tuvaletine gelip ona kafa tutmazdı. Ama bu çatlak kadın resmen kendisine meydan okumuştu ve beynine bir şekilde yerleşmişti. Şimdi cezasını çekme zamanıydı..

Ömür derin bir nefes alıp yarım bıraktığı ile devam etmeye başladı. Aslında şuan tek istediği yatağına gömülmekti. Ama bu da bir işe yaramıyordu. Ne zaman gözlerini kapatsa , o adam geliyordu aklına.. Öfkeden kararmış koyu yeşil gözleri. Aslında o kadar koyu bir renkte değildi yeşilleri. İlk defa kafeye geldiğinde fark etmişti bunu zaten. Ama öfkelenince neredeyse siyaha dönüyordu bunu da tuvalette test etmişti.

Şimdi yoktu o öfkeli titan yavrusu. Kendisine öldürecek gibi bakmıyordu. Ya da kafeni alacağım diye tehditler savurmuyordu. Karşısına bile çımaya tenezzül etmiyordu. Sahi neden çıkacaktı ki ? O muhteşem görüntü de olan bir erkekti. Kendisi gibi vasat bir kızı aklına getirecek değildi ..

Müşterisinin siparişlerini aldığında dolan bir masa takıldı gözlerine. Bir an kalbi hopladı. Elindeki defteri düşürmemek için sıkı sıkı tutup bir adım attı. Rüya görmüyordu değil mi ?

O kadar çok istemişti ki onu bir kere daha görmeyi pekala halisinasyon görüyor olabilirdi.

Karan Ömür'ün kendisini fark etmesiyle ayağa kalktı.. Kızın tepkileri hoşuna gitmişti. Gözlerinde gördüğü pırıltı öylesine gururunu okşamıştı ki , bir anlık zaafla tebessüm edebilirdi.

Ama yapmadı. Sert yüz hatlarından taviz vermeden gözleriyle sandalyeyi gösterdi.

Genç kadın oturdu. Konuşamıyordu ! İlk defa kelimeleri tükenmişti. Karşısındaydı Karan. Gözlerini dikmiş her bir milimini aklına kazımak istermiş gibi yüzüne bakıyordu gözlerini ayırmadan.

"Neden geldin " dedi zorla bulduğu sesiyle. Bu onun sesi miydi sahi ? Ömür'ün sesi böyle çıkmazdı.

"Neden geldiğimi bilmiyorum . Lanet olası gözlerin bir aydır aklımdan çıkmıyor " dedi kızın tam gözlerine bakarak.

"Senden kurtulmak istiyorum Ömür Hanzade , adından kokundan , gözlerinden , saçlarından varlığından kurtulmak istiyorum ve sen bunu bana borçlusun "

Ömür kıkırdadı. Bir süre sonra kaşları çatılmaya başladı. Duyduklarını idrak etmesi gerekiyordu. Karşısında ki bu şahıs ki- bir aydır her saniye aklından çıkmamıştı - şimdi ona gelmiş bana borçlusun diyordu öyle mi ? Peki neden ? Bunu neden onun suçuymuş gibi gösteriyordu ki ? Hadi Ömür bu adama aşık olmuştu peki o ?

Bu düşünceyle kaşları daha fazla çatıldı. Bu adam ona kafayı takmıştı. Tel açıklaması buydu. Gözleri doldu.

"Siz hiçbir şey borçlu değilim Karan bey , koynunuza alacak kız bulamadıysanız bir zahmet hemcinslerinizle ilgilenin " dedi acımasızca.

Kız bulamamak mı ? Tövbe ! Adam apollonun vücut bulmuş haliydi.. çarpılırdı vallahi.. Ama çok kızmıştı. Madem aklından çıkmıyordu neden onu suçluyordu ki ? Oysa bir aydır yüzünü bile görmemişti.

"Sen ne dediğinin farkında mısın ? "diye gürledi Karan. Ömür omuz silkti.

"Kusura bakmayın Karan bey aklınıza sahi çıkamamanız beni ilgilendirmez " dedi.

"Beni bir mal olarak görmenize izin vermeyeceğim . Bunu unutun ve size hiçbir şey borçlu değilim "

Genç adam yerinden öfkeyle kalktı. Kızın tepesinde cehennem bekçisi gibi dikilmeye devam etti. Gözlerini gözlerinden ayırmadan , kararmış bakışlarıyla..

" Sen küçük aptal , bu sözlerine pişman olacaksın " Yüzünde arsız bir sırıtma oluşurken kulağına eğildi. "Ve sonunda benim olacaksın "

Ömür kulağına değen ılık nefesle bir an nefessiz kalktı. Hemen yanı başındaydı. Başını çevirse dudakları yanağına değecekti. Ama sonra sözleriyle tüm büyü bozuldu. Bu lanet herif savaş mı istiyordu ? Sonuna kadar vardı. Madem ona sahip olamayacaktı o zaman ondan kurtulurdu.

Aşını geri çekip ifadesiz bir yüz takındı.

"Sizin olduğum gün , ancak üzerimde gelinlik olur Karan bey , tabi buna razıysanız ? Kafanıza taktığınız bir kız için nikah masasına oturmaya hazır mısınız ? "

Karan şeytan görmüş gibi bir adım uzaklaştı Ömür den .. Bu küçük şeytan ona resmen evlilik teklifimi etmişti yani ?

Başını salladı. Asla ! Evlenemezdi hem de bu kızla ..

Sorun kendi kriterlerinde olmaması değildi.. Karan böyle şeylere takılmazdı. Aşık olduğu zaman sevgilisi tezgahtarda olsa fark etmezdi ama .

Aması yoktu işte.

Kız tam bir cadıydı .. Allah korusun bu kız kendisini altı ayda koyardı toprağın altına.

" İnan bana güzelim buna gerek kalmayacak ve sen kendi ayağınla geleceksin bana "

"Gökten anca kırmızı kar yağarsa senin ayağına gelirim pis zampara " diye tısladı. Ayaklarını yere vura vura mutfağa geçti. O herif def olup gidebilirdi ? Bir zahmet bir daha da gelmeyebilirdi.

Karan kafeden çıktığında delirmek üzereydi. Buraya neden gelmişti ki sahi ? Kendisi de bilmiyordu.

Tek bildiği o kızı yanında istiyordu. Kendisine kafa tutmasını istiyordu. Sinirden çakmak çakmak olan gözlerini istiyordu. Ve ömür Hanzade ona gelecekti.. İster Aşkla ister hileyle..

Eve geldiğinde direk odasına geçti. Üzerine bacaklarını sıkıca saran bir kot pantolon ve buz mavisi bir gömlek giydi.

Karan her zaman olgun bir yapıya sahipti ikizinin aksine. Deniz gibi eğlenceye düşkün bir yapısı yoktu. Kızlarla gönül eğlendirmezdi. Dalga geçip arkasına bakmadan çekip gitmezdi.

Bedensel tatminlerinin dışında ilk defa bir kadını istiyordu ve alacaktı da.

*****

Ömür kafenin kapılarını kapatıp derin bir "ohh" çekti. Sonunda bitmişti işte bu gün. Yoğun bir gün olmasa da , Karan'ın gelişi tüm dengesini bozmuştu. Hoş ne zaman dengeli bir günü olmuştu ki ? Ömür kendisini biliyordu dengesiz bir kızın tekiydi..

Sonuçta insanlar kendileriyle barışık yaşamlıydı değil mi ?

Eve geçtiğinde yine sessizlik karşıladı onu. Esra yoktu. En güzeli diye düşündü genç kız. Açıklama yapacak hali yoktu. Esra da yüzünü gördüğü an sorguya alırdı onu..

Odasına grip üzerini çıkardı. Rahat bir şeyler giyip yatağına zıpladı. Tüm gün gözlerini önünden geçerken ağlamamak için zor tutuyordu kendisini.

Keşke hiç gelmeseydi bu gün kafeye. O zaman platonik bir aşkın yalnız bekçisi olacaktı..

Ama şimdi adam resmen aklımdan çıkmıyorsun derken nasıl unutacaktı..

Keşke Baran yaşasaydı. Her zaman aşkla baktığı gözlerini görebilseydi. " Yanındayım " deseydi. Yan dönüp başını kolunun üzerine koydu. Yanağından aşağıya bir damla göz yaşı süzülürken hayatın lanet etti. Bir ay öncesine dönmek istiyordu. Deli ömür olmak istiyordu. Ve Karan Emir oğlu bunu kendisine borçluydu..