ALIN YAZIM

2.bölüm

Ateş'ten

Onu bodrum kattaki odada  yanlız bırakmış yukarı odama çıkarken karşıma Hümeyra abla çıktı. Bana

-"Ateş akşamları bodrum kat soğuk olur. Odadan yatacak yer bile yok. Kızcağız gece ne yapacak orada?" diye söylemesiyle sinirle

-"Sen bu işe karışma hümeyra abla, o kızın üşüyüp üşümemesi benim hiç umrumda değil. Onu öyle günler bekliyor ki ,bu günleri bile özleyecek ." diyerek onun konuşmasına izin vermeden yanından ayrılarak yukarı odama çıktım. 

Bu kızın o masum rollerine asla inanmıyordum. Bütün kadınlar aynıdır. Tek dertleri para başka birşey değil. Hem asıl sürprizim ona yarın başlıyor. Yarın göreceği muamele karşınızda bu masum rollerinide oynayabilecek mi merak ediyorum.

Üstümdeki kıyafetleri hızlıca çıkarıp duşa girdim. Bugün çok yorucu bir gündü. Hayatıma hiç tanımadığım bir kızı ,istediğim dışında girmişti . Hikaye'yi hayatıma girdiği için pişman edicektim. 

Duştan çıkıp üzerimi giyinmemle yatağa yatmam bir olmuştu. Gerçekten çok yorucu bir gündü.

HİKAYE ;

Sabah uyandığımda heryerim üşümüştü. Gece yatmadan önce odada bulunan büyük kolilerin arkasında eski bir koltuk bulmuştum. En azından şimdilik yerde yatmaktan kurtulmuştum ama bu koltuk o kadar eskiydi ki fazla dayanacağını zannetmiyorum.

Biraz daha koltukta yattıktan sonra gözüm annemin olan saate kaymasıyla hemen kalktım. Saat 06:30 'a gelmişti. Ateş'in akşam dediği üzere ona sabah kahvaltılarını ben hazırlayacaktım.

Odanın kapısını açıp önümde bulunan merdivenleri yavaşça çıktım. Bu ev gerçekten çok güzeldi. Hiç Ateş'i yansıtmayan renklere sahipti. Biraz ileride bulunan kapıdan içeri girmemle beni kocaman bir mutfak karşıladı. 

Dün Ateş'ten duyduğum kadarıyla ismini Hümeyra olduğunu hatırladığım kadın yiyecekleri hazırlıyordu. Yanına gidip 

-"Günaydın Hümeyra.... " dememle 

-"Abla diyebilirsin." dedi. onun bu dediğine hafif bir tebessümle karşılık verdim. Hümeyra ablanın yönlerdirmeleri ile Ateş'in kahvaltılıklarını hazırladım. 

Ev fazla soğuk değildi ama üstümde ki elbise ince olduğu için arada bir tüylerim diken diken oluyordu. Hümeyra abla bunu Fark etmiş olmalı ki

-"Sen kahvaltılıkları karşı odadaki masaya götür bende sana bir kaç kıyafet getireyim. " diyip hızlı adımlarla mutfaktan çıkıp gözden kayboldu. Hümeyra abla gerçekten iyi biriydi. İlk başta bana Ateş gibi davranabileceğini düşünüp tedirgin olmuştum. 

Elimdeki kahvaltılıkları dikkatli ve yavaş bir şekilde mutfağın karşısındaki odada bulunan masaya koyup geri çekilmemle birinin gövdesine çarpmam bir oldu. Hızlıca arkamdaki kişiden uzaklaşıp yavaşça çarpıştığım kişiye döndüm.

Ateş bir eli cebinde ,kızgın gözlerle bana bakıyordu. Üzerinde tıpkı onu yansıtan simsiyah bir takım elbise vardı. 

-"Seni görmedim.Kusura bakma " dememle 

-"Senin yüzünden üzerimi degişmem gerekiyor. " dedi. İyide üzerine birşey dökülmemişti ki elimde herhangi bir yiyecekte yoktu. O ise sanki düşüncelerimi okumuş gibi o zehir gibi cümlelerini söyledi.

-"Senin bedeninin değdiği herşey pis olur. Tıpkı bu takım elbise gibi " diyip alay dolu sesiyle devam etti.

"Yazık oldu takım elbiseye, çöpe gidecek şimdi." dedi.Sakin adımlarla arkasını dönüp arkasında bıraktığı enkazı umursamadan odadan çıktı. Bu nefret niyeydi ki ? , gerçekten o kadar kötü birimiydim ki ? Zaten ne bekliyordum ki babam bile benden nefret ediyordu Ateş'in nefret etmemesi saçma olurdu.

Yanağımdan süzülen yaşları silip odadan çıktım. Mutfağa girip küçük masaya oturdum. Kısa süre sonra Hümeyra abla elinde kıyafetlerle mutfak kapısından girmesiyle zoraki gülümsemeyle ona baktım.

-"Hikaye bu kıyafetler sana olur. " diyip elime verdi.Mutfaktan çıkıp bodrum katta bulunan odaya girdim. Kıyafetlere şöyle bir göz attığımda gerçekten de bana olurdu. Oda soğuk olduğu için hızlıca giyindim.

Tam da tahmin ettiğim gibi kıyafetler bedenime tam olmuştu. Odadan çıkıp mutfağa girdim.Hümeyra abla masada oturmuş dalgın bir şekilde kahvaltı yapıyordu. Bende masaya dogru yürüyüp oturacakken bakışları bana çevrildi.

Hümeyra ablanın bakışlarındaki hüzün o kadar fazlaydı ki. Hümeyra abla hızlıca gözlerini kırpıp tebessümle ayağa kalktı. 

-"Çok güzel olmuşlar" dedi. 

-"Evet bedeni tam bana göreymiş.Senin kıyafetlerin mi?" dedim merakla. Hümeyra abla ise hızlıca kafasını sallayarak 

-"Hayır, hayır bana ait değiller. Ben bu kadar küçük beden giyebilir miyim ? Kardeşimin bunlar " dedi. Ben ise anladım dercesine kafamı sallayıp masaya oturdum. Benim masaya oturmamla o da oturdu.

Hümeyra abla ile sohbet ederek kahvaltımızı yapmaya devam ederken saatin geldiğini fark etmemle 

-"Saat 08:00'e gelmek üzere Ateş'i hiç kızdırmaya gerek yok. Yine o zehir dili beni sokmak için yer arıyor zaten" diyip ayağa kalktım.  

Sakin adımlarla mutfaktan çıkıp kapının önünde durmaya başladım. Kısa süre sonra Ateş dediği gibi takım elbisesini degiştirmiş bir şekilde yemek odasından elleri cebinde bir şekilde çıktı. Yanımdan hızlı bir şekilde geçip kapıyı açtı ve evden çıktı. 

Bende hızlı adımlarla onun peşinden yürümeye başladım. Evin az ilerisinde garaj olduğunu düşündüğüm yere girdi. Kısa süre sonra garajın büyük kapısı açıldı ve Ateş son model araba ile çıkmıştı.

Arabayı hızlı bir şekilde bana doğru sürmeye başlamasıyla korku içinde geriye doğru yürümeye başladım. Bu adam ne yapmaya çalışıyordu.Beni öldürmeye çalıştığı kesindi. Araba hızla bana dogru gelmeye devam etmesiyle adımlarımı durdurup gözlerimi sımsıkı kapatıp gelecek acıyı bekledim.

Acı bir fren sesi ile gözlerimi yavaşça açtım. Ateş son model arabayı santimler kala önümde durdurmuş alaylı gözlerle bana bakıyordu. Ben ise anın verdiği korku,heyecan, gerilim ile ayakta kalakalmıştım.

Kafasıyla yan koltuğu işaret etmesiyle zor da olsa yürüyerek arabaya bindim.Benim binmem ile Ateş gaza basıp hızlı bir şekilde arabayı sürmeye başladı. Yolculuk boyunca gözlerini arada bana çevirip alayla bakıp arabayı daha da hızlandırıyordu.

-"E Hikaye hanım var mısın daha fazla hıza" diyip arabanın gazına daha da yüklenmeye başladı. Ama Ateş yola değil de bana bakıyordu. Korku içinde

-"Ateş yola bak, araba çıkabilir" dedim. O ise benim inadıma yola değil bana bakıyordu. 

-"Ateş lütfen yola bak, Nolur. Öldürmeye mi çalışıyorsun bizi ?" dedim aglamaklı sesimle. Gözlerim ise korkudan dolu dolu olmuştu.Gözlerimi sımsıkı kapatıp bir an önce bu yolculuğun bitmesi için dua etmeye başladım.

Ben gözlerimi kapatır kapatmaz araba acı bir fren ile durmuştu. Yavaşça gözlerimi açar açmaz yaşlar yanaklarıma doğru yol almaya başlamıştı bile.

Ateş ben gözlerimi açar açmaz kafası ile arkamı işaret etmeye başladı. Kafamı arkama çevirdiğimde kocaman bir tabela vardı. Üzerindeki yazan yazı herşeyi açıklıyordu.

GÜÇLÜ OTEL 1 KM

-"Aşağı in " Ateş'in konuşmasıyla ona doğru baktım. Aşağı mı in? İyide ben bu tabelanın önünde ne yapacaktım ki? 

-"Sana yarım saat süre veriyorum. Yarım saat sonra otelin önünde olmuş ol Karıcım.Birde bir kişinin ağzından benim karım olduğunu duyarsam olacaklardan sorumlu değilim anladın mı?" dedi.

Hafif kafamı sallayıp 

-"Tamam. Otele nasıl geleceğim peki" dedim. Ateş umursamaz bir tavır takınarak

-"Düz bir şekilde ilerle. " diyip arabayı hızlı bir şekilde sürerek gözden kayboldu.

Bana verdiği işi az çok tahmin ediyordum. Büyük bir ihtimalle o işin beni yıldıracağını düşünüyordu. Ama yanılıyordu ben kaç yıl boyunca restoranlarda çalışıp her işi yapmışlığım vardı. 

Kafamı bir kez daha tabelaya döndürüp üzerindeki yazıyı mırıldandım.

-"GÜÇLÜ OTEL"