---
Ece'nin gözlerinde hem hüzün hem de özlem vardı. Onu çok istediği ve özlediği bir gerçekti, ama ona karşı duyduğu şüpheler çığ gibi büyümüştü. Dudaklarına sadece iki kelime sığabildi:
"Güvenimi kırdın." yutkundu;
"Bunun benim için ne anlama geldiğini bilmiyorsun. Şimdi karşıma geçmiş, 'bizi ne geri getirir, sor' diyorsun. Sence bir soru, tüm bu güvensizliğimi geçirebilir mi? Bitirebilir mi bu aptalca oyunlarını?"
Serkan'ın ruh hali adeta gözlerinden okunuyordu. Ece'nin güvenini nasıl kazanabilirdi? Canı yanıyordu, Tek bildiği, deli gibi ona âşık olduğuydu.
Tam o sırada bir garson masaya yaklaştı ve son tabağı yerine koydu. "Afiyet olsun," diyerek sessizce uzaklaştı. Ece, sanki onu şu anda bu masada tutan tek şey bu yemekmiş gibi hissetti. Önüne çekti, tabağına baktı ve ilk lokmayı
