Nyxar ismi düzlemi saran yankıların arasından ağır ağır yükselirken, sessizlik yerini uğuldayan bir titreşime bırakmıştı. Her yankı, bir diğerine temas ediyor, iç içe geçmiş anlatılar gibi yankılanıyordu. Bu yankılar artık kişisel değil, kolektif bir hafızaya dönüşüyordu. Ve bu hafıza, yalnızca geçmişi değil, yaklaşan tehdidi de fısıldıyordu.
Averiel adım attı. Ayaklarının altında titreşen düzlem, sanki onu bir yere çekmek istercesine çatlamaya başlamıştı. Elion’un bakışları karardı. Gözlerinde ilk kez gerçek bir korku belirdi.
“Nyxar... bu düzleme ait değil.” dedi kısık sesle. “O, yankıların arasından sürülmüş bir varlık. Ama tamamen silinmemiş. Bir yankıya dönüşememiş. Yarım kalmış bir yıkım.”
Nael, ellerini mühürlerinin üzerine koydu. “Bir yankı olmayan ama yankılarla beslenen bir va
