Yankı düzlemi bir kez daha sarsıldığında, Averiel göğsünde tanıdık ama yabancı bir çekim hissetti. Bu, daha önce yaşamadığı bir hisdi. Ne bir düşüşü hatırlatıyordu ne de bir eski yankıyı. Bu yankı, yaşamakta olduğu bir şeyin yansıması gibiydi. Gözlerini Cassian'a çevirdi. Onun bakışlarında bir çatlak, bir ağrı, bir gerilim vardı. Ve içgüdüsel olarak anladı: Bu yankı, Cassian'ın parçasıydı.
Cassian şaşkındı. "Bu yankı neden benden bir şey taşıyor?"
Averiel, yavaşça yanına geldi. "Çünkü sen sadece bir izleyici değilsin. Senin benimle paylaştığın anlar, senin benimle geçtiğin sözler, duygular... bunlar da yankıya dönüştü."
Elion, geri planda bir adım attı. "Yankı, sadece taşıyana ait olmaz. Onu duyan, içinden geçiren herkesin izini taşır."
Nael de yaklaştı. "Bu seferki yankıyı birlikte ta
