OFLAZ
“Abi toplantı için haber verdi Korhan!”
“Zaman sektirmiyor,” dedim arkama yaslanırken. Korhan tam da buydu işte. Her adımı hesaplı. Her sözünün altına zehir saklamayı bilen, lafla döven bir cellat. İnsanları üzerime salıp tepkimi ölçüyor, sonra toplantı bahanesiyle ‘bakalım ne kadar dayanabiliyor’ diyerek beni masanın öteki ucuna oturtuyordu.
Yeterince yükseldiğimi düşündüğü her an, bir çengel atıyor, “Unutma, ip hala elimde,” diyordu yaptığı hamlelerle.
Hamleleriyle birlikte geçecektim onun içinden… Benim üzerime böyle oynamaya devam ederse, sonunda eceli benim ellerimden olacaktı.
“Ne diyeyim?” dedim gözlerimi Doğan’a dikerek. Ne diyecektik anasını satayım. Gidecektik elbette.
İlk kez Deniz’in babası olduğunu bilerek yüz yüze gelecektim onunla. Hala kızının bana geldiğini,
