Geçen günler herkes için farklıydı. Defne kilitli tutulduğu odada tek başına sürekli ne yapacağını düşünüyordu. Elvan ile aynı evde olmak istemiyordu ama Ezel bırakmıyordu.
Elvan birkaç gün ayağının ağrısıyla kocasına nazlansa da bir yerden sonra dikkat çekmemek için bırakmak zorunda kalmıştı ve Defne’nin kim olduğunu, neden evlerinde kaldığını öğrenemedikçe sinirlenip, hırçınlaşıyordu.
Ezel iki kadın arasında sıkışıp kalmıştı. Elvan’ın sürekli hesap sormalarından bunalmış, Defne’nin gideceğim diyerek bağırıp, çağırmalarından yılmıştı.
Sabah gözünü açtığında yüzünü bile yıkamadan Serhat’ı aradı. ‘’Sonuç çıktı mı?’’
Serhat bölünen uykusuyla kendisine gelmeye çalışıyordu. ‘’Ağam bu saatte sonuç olmaz. Ben çıktığında sizi arayacağım.’’
‘’İyi ama unutursan ben de seni unuturum ona göre.’’
