Gülseren Hanım dudaklarını büzdü, ellerini önünde birleştirdi. “Ben de dedim… Ama ‘Ya isteyin ya kaçarım,’ diyor. Başka bir şey demiyor,” dedi.
Berzan derin bir iç çekti, gözlerini yere dikti. “Kızı kocaya vereceklermiş,” diyen annesini dinledi sessizce. Sonra annesine döndü. “Kimin kızıymış? Kim bu kız?” diye sordu; bakışları ciddileşerek.
Gülseren Hanım hafif eğilip kısık sesle: “Şimal… Yekta’nın kızı…” dedi.
Berzan’ın yüzü bir anda kasıldı. Çenesini sıktı, gözleri karardı. Eli, masanın üzerinde yavaşça yumruk oldu; parmakları avucuna gömüldü. Gözlerinden öfkenin o keskin, kararlı ateşi geçti. Nazar, hemen fark etti bu değişimi. Sessizce, usulca elini uzattı. Berzan’ın yumruk olmuş elinin üstüne, kendi sıcak ve yumuşak avucunu koydu. Başparmağıyla nazikçe okşadı, bakışlarıyla onu yaka
