Gözleri tekrar annesine döndü. “Ne dedi…? Ne konuştu?” dedi; sesi alçak ama dikkatle ölçülmüş bir tondaydı.
Gülseren Hanım omuz silkti. “Pek bir şey demedi… Sadece Nazar’a baktı, sonra ‘Demek o sendin,’ dedi. Ardından bana dönüp ‘Yarın akşam bekliyorum, buyurun gelin,’ dedi ve gitti.”
Berzan’ın kaşları iyice çatıldı. Derin bir nefes aldı. Gözlerini yere dikti, dudaklarını sıktı. İçinde bir kıskançlık, bir koruma içgüdüsü, bir hesaplaşma vardı. Ama sessiz kaldı.
O sırada Nazar, sofraya dönmüştü. “Kusura bakmayın, İnci zor uyudu,” dedi, sonra hafifçe gülümseyerek Berzan’a döndü. “Hoş geldin,” dedi.
Berzan, kısa bir “Hoş bulduk,” dedi ama sesindeki gerginlik gizlenememişti. Berzan bir süre sessiz kaldı. Eli hâlâ su bardağını tutuyordu; bakışları Nazar’a döndü. Gözlerinde dikkatli, derin a
