Ama onlar orada uykuya dalarken, Yekta geçmişe yaslanmış duruyordu. Nazar’ı ilk gördüğü an, günlerdir gözünün önünde canlanıyordu. Hiç dile getirememişti ama âşık olmuştu Nazar’a. Yıllardır da bu aşkı içinde taşıyordu; kızına adını verecek kadar çok. Hiç karşılık almamıştı; belli ki his almayacaktı da. Ama yüreğe söz geçmiyordu.
O düşüncelere dalmışken, karısı Leyla gelip yanına oturdu. Bir süre sessiz kaldılar. Sonra Leyla, “Oydu, değil mi?” dediğinde, “Evet,” dedi Yekta. “Oydu.”
“Bahsettiğin kadar varmış,” diyen karısına, “Şimdi burada bunu mu konuşacağız? O defter kapanalı çok oldu,” deyip kalkıp içeri yürüdü.
Ertesi gün Berzan uyandığında, Nazar yoktu yanında. Evlendiklerinden beri ilk kez yalnız uyanmıştı. Nazar, İnci’yle mutfakta oturmuş, kahvaltı ettiriyordu. Berzan, üstünü başın
