Dağhan ondan günbegün uzaklaşıyordu.
Nisan bunu düşünmemek, kabul etmemek ve bu gerçeği yok sayarak hayatına olduğu şekliyle devam edebilmek istiyordu fakat nişanlısı her an ondan soğurken bunu yapmak zordu. Ne kadar uğraşırsa uğraşsın gerçek gözünün önünde duruyordu.
Dağhan artık onu aramıyor, görmeye çalışmıyor, varlığına zar zor katlanıyormuş gibi görünüyor ve sanki ellerinden öylece kayıp gidiyordu.
Ne olduğunu bir türlü anlayamıyordu.
Onların arası iyiydi, değil mi?
Evet, bazen onu çok kızdırıyordu. Bunu yapmak istemese de hislerine yenilip hata edebiliyor fakat günün sonunda muhakkak gönlünü almış oluyordu.
Birlikte iyi görünüyor, iyi anlaşıyor, iyi geçiniyorlardı. Dağhan onun güzel olduğunu düşünüyordu, bunu defalarca söylemişti. Öfkesine yenilmediğinde tatlı olduğunu da dile
