Buğra Deniz Soysal'dan
Arabama bindiğimde yanımda Begüm vardı . Araba yavaş yavaş sokağın köşesinden dönerken elim cebimdeki yüzüğe kaydı . Kalbim heyecandan göğsümde çarpıyor , içimde bir yer kıpır kıpır ediyordu . Yanımda oturan Begüm camdan dışarı bakıyordu ama sessizliğe dayanamadı sonunda :
“Hazır mısın Buğlem ’ i almaya ?” dedi , kaşlarını hafifçe kaldırarak .
Ben gülümsedim, gözümü yoldan ayırmadan cevap verdim :
“Hazırım . . . Ama en çok onun ‘ evet ’ demesine hazırım .”
Eve geldiğimizde korumlar demir kapıları yavaşça açtı . Araçlar konvoy halinde ana kapıya kadar ilerledi . Motorların sesi yavaş yavaş sustuğunda, arabadan ilk ben indim. Çocuklar — Yaman , Bora , Alper ve Can — hemen yanıma gelip sırayla omzuma vurdu . Her zamanki gibi yüzlerinde o tanıdık , muzur gülümseme v
