Elif,
Cansu hanımın sesi, ilk karşılaştığımızdaki gibi sevecen çıktığında yabanilik etmemek için daha fazla direnmeden yanlarına gittim.
“Günaydın.”
Verdiğim selama masadakiler hep bir ağızdan cevap verdiklerinde kedimi biraz olsun rahatlamış hissettim.
Cansu hanımın Azad’la olan konuşmalarından sonra, kıyafetlerimde dolayı kimse yüzüme bakmaz, veba mikrobu taşıyor gibi benden yüz çevirirler zannediyordum.
Yanlarına ulaştığımda masadaki tek boş sandalyeyi işaret etti.
“Otur hadi, sana arkadaşlarımı tanıtayım.”
Sandalye, tanımadığım adamın yanında olunca oturmaya biraz çekindim ama el mecbur söyleneni yaptım.
Yerleşmemi gözleriyle takip ettikten sonra elini sağ yanındaki kadına doğru tutup konuştu.
“Bak bu Pelin, Cerrahpaşa’dan arkadaşım.”
Gösterdiği kısa saçlı kadın, tıpkı Cansu
