Elif,
Pavyon yada öylesi bir yere getirileceğim zannederken karşımda gördüğüm hastane ile hayrete düştüm.
Acaba Cenk denen adam beni sadece korkutmak için mi öyle şeyler yaptırmıştı?
Belki de gece söylediği gibi tek derdi damadının beni bırakmasıdır diye düşünürken Azad’ın arkadaşı kadınla beraber gelen adam eli kolu bağlı halde beni bir tekerlekli sandalyeye oturtup yüzüme hasta maskesi taktı.
Üzerime de bir battaniye serdiğinde elimi ayağımı bağlayan plastik kelepçeler gözükmez olmuştu.
“Acele et Tufan, yeterince vakit kaybettik.”
Kadının azarı ile sağımı solumu kontrol etmeyi bırakan adam sandalyeyi hızla ittirmeye başladı.
Burada ne aradığımızı bilmesem de kimseye meze olmayacağımı düşünüp mutlu oluyordum.
Hastanenin tenha koridorlarında hızla ilerleyip muayenehane gibi bir yer
