Elif,
Uçaktan indiğimizde yaşadığım şaşkınlıkla dilim tutulurken etrafa bakakalmıştım, öyle ki Azad’dan geride kaldığımı bile fark edememiştim. Gelip kolumdan yakalamasa her biri bir dağ büyüklüğündeki uçakların arasında fare gibi ezilir kalırdım eminim.
“Ne yaptığını sanıyorsun” deyip azarladığında o kadar haklıydı ki tek kelim etmeden beni yönlendirmesine izin verdim.
Denize düşüp yılana mı sarılmıştım bilmiyorum ama içine düştüğüm insan selinde tutunacağım tek kişi Azad’dı.
En başında seni İstanbul’a götürüp bakıcılık yapmakla uğraşamam derken neyi kastettiği, uçaktan yere adım atar atmaz bir tokat gibi suratıma çarpmıştı.
Bana uzun uzun kızıp ayağına bağ olduğumu söyleyerek azarlayacak zannederken kollarının arasına alıp sakladığında yine kalbime yenik düştüm.
Ateşe uçan pervaned
