Azad,
Hastanenin güvenlik kayıtlarından Elif’in kendi ayakları ile odadan çıktığını, hiç itiraz etmeden belgeleri imzalayıp yabancı adamla beraber uzaklaştığını gördüğümde tokat yemişten beter sarsıldım.
Hiç direnmediğine, yüzünde en ufak korku yada rahatsızlık ifadesi belirmediğine göre gönüllü gitmiş olmalıydı.
İstanbul’da kimi kimsesi yok zannederken peşine takılıp onu hastanede bile bulup alacak birilerinin olması kanıma fena dokunuyordu.
Bu yaptığı bana nispet olsun diye Ercü ile plan yapmaktan çok başka bir şeydi. Kondurmak istemesem de açık açık bana ihanet ettiğini, kapısına gönderilmiş VIP araçtan anlayabiliyordum.
Ben onun canı tehlikede zannederek korkudan ölmek üzereyken o, belki de çoktan aşığının kolları arasında...
Öfke ile arabamın lastiğine bir tekme attım.
İ
