AKİS
Lili’nin yanına döndüğümde, beni bahçede beklerken buldum. Gözleri endişeliydi, ama beni gördüğünde yüzüne bir parça rahatlama yerleşti. “Ne oldu? Bir şeyler yapabildin mi?” diye sordu, sesi sabırsızlıkla titriyordu.
Yüzümde bir tebessüm belirdi. “Onun zihnine bir kapı açtım. Şimdi geri kalanını kendi içinde çözmesi gerekiyor. Eğer doğru yapmışsam, Sibel’in varlığı ona rehber olacak ve bizim istediğimiz noktaya ulaşacağız.”
Lili, ellerini sıkıca önünde birleştirdi. “Ya işe yaramazsa?”
Ona yaklaşıp ellerini tuttum. Parmakları soğuktu, ama kalbinin sıcaklığı ellerime ulaşıyordu. “Bu bir süreç. Acele edersek ya da gereğinden fazla müdahale edersek her şeyi bozabiliriz. Ona zaman tanımalıyız…” Sesimde kararlı bir ton vardı. “Sana söz veriyorum. Seni kurtaracağım. Bunun için gerekirse
