NÂR-I SU

KANLICA HANIMI🖤

Gece güne hasretti, gün ise ay’a..

Ne gece gün’e kavuşabildi, ne gün ay’a..

İnsan insana kavuşur muydu peki?

Arkasında yarım bıraktığı bir sevda varken,

İnsan huzura kavuşur muydu ..?

~~~~

Havalanan helikopterle Didê son kez baktı,

her bi zerresine aşık olduğu memleketine..

Gözünden düşen bir damlayı elinin tersiyle silip, çevirdi başını yanındaki adama..

-“Şimdi ne olacak?” diyip bir an olsun çekmedi buğulu gözlerini adamdan..

Adâr ağa, kızın gözlerine bakmamak için içinde büyük bir savaş veriyordu adeta..

Aklı intikamını aldığı için zerre pişmanlık duymayken, kararmış yüreğinde ise

bu kızın gözlerine değdiğinde oluşan sızının bir anlamını bulamıyordu adam.

-“Olması gereken ne varsa o olacak.” dedi, yüzünü kıza çevirmeden..

Didê’nin dudakları alayla yukarı doğru kıvrılmıştı..

-“Olması gereken olacak..!” diye tekrar etti adamın sözlerini ve ardından devam etti;

-“Doğru, hersey olması gerektiği gibi ilerliyo çünkü demi Adâr ağa..”

Adâr öfkeyle çevirdi başını, kendisine nefretle bakan kıza , oda dikti nefret dolu harelerini..

-“Ben sana bir tercih hakkı sundum.. Sende bu evliliği kabul ettin Didê hanım..! Şimdi de herşey ben nasıl istiyorsam öyle devam edecek.!”

diyip çevirdi başını tekrar.

Kız salladı başını iki yana olumsuz olarak iki yana..

-“ Ğormoûişa to âira.(Belanı Allahtan bulasın.)”

diyip çevirdi oda başını diğer tarafa.

Adâr ağa anlamsız gözlerle baktı kıza dik dik..

-“Küfür mü ettin yine sen bana.?”

-“Yoo.”

-“İkidir ağzında bişeyler geveliyorsun ve ben nece konuştuğunu anlamıyorum.. Üçüncüye senin için hiç iyi şeyler olmaz ona göre.” diyip sinirle döndü önüne..

~~~~

Kendini dürten elle gözlerini hafif hafif araladı Didê..

-“Ne oldu?” diyip uykulu gözleriyle bakındı etrafına.

-“Geldik.” diyen adamla kafasını arabanın camına çevirip baktı karşısındaki taştan konağa.

Birşey demeden açık olan kapıdan inecekken kolundan tutan elle kaldı öylece.

Başını çevirip baktı kolunu tutan ele, ardından da adamın yüzüne..

İkisinin de gözlerinde ki öfke önüne çıkan herseyi yakıp, yıkabilecek kadar büyüktü..

-“Konuştuklarımızı unutma Didê hanım… Hiç kimse gerçekleri bilmeyecek.” diyip indi arabadan Adâr..

Arabadan indiği gibi elini uzattı kıza..

Didê adamın kendisine uzattığı ele baktı iğreti gözleri ile..

-“ Niye sen benim velim misin Kanlıca..! Zira en son ilk okulda annemin elini tutarak yürüyordum.”

Adâr sinirle çevirdi boynunu bir sağa bir sola..

-“Elimi tut Didê..!” dedi sessiz ama bi o kadar da sert tonda.

-“Yürüyebilirim kendim..”

-“Bana bak Laz kızı..! Bende çok meraklı değilim senin elini tutmaya. Ama hani çok severek evlendik ya.. Aa pardon kaçtın ya bana..! Asker arkadaşı gibi girersek konağa ne kadar inandırıcı olur sence..!” diyip kızın elini zorla çekti kendine adam.

Didê oflaya puflaya mecbur ayak uydurmuştu adama.

Adamların açtığı konak kapısıyla el ele girdi avluya Adâr ile Didê..

İçeri giren çiftle , tüm konak şaşkınca baktı ikilinin yüzüne.

Şiwan ağa, çattığı kaşları ile baktı oğluna, ardından da elinden tuttuğu kıza..

-“Ne oluyor Adâr. Kim bu kız ?” dedi bariton sesiyle.

Adâr önce babasına baktı, ardından kendisine tebessümle bakan nenesine.. En son da gördüğü görüntüden hiç memnun olmayan Hüsna hanıma.

-“Karım..!” diyen adamla herkes şok üstüne şok yaşamıştı. En çokta Hüsna hanım..

Hüsna hanım duyduğu şeyle nefret dolu gözlerini dikti kızın üzerine..

-“Karın..! Yol yordam bilmez misin Adâr ağa.. Verdiğimiz söz ne olacak.” diye kendisine sesini yükselten Hüsna hanıma baktı Adâr, ateş topundan farksız gözleriyle. Karısının elini bırakıp, bastığı yeri titreten adımlarla girdi kadının burnunun dibine..

-“O sesine de, sesinin tonuna da dikkat et Hüsna hanım..! Yoksa seni babamın hatrı bile kurtaramaz benden.! Söze gelince de.. Ben kimseye bir söz vermedim.. O küçük aklınla kurduğun oyunla bacını bana yamamaya kalktın ama olmadı.. Sen karşında Adâr Kanlıca olduğunu unuttun ama ben sana kim olduğumu çok iyi hatırlatırım.” diyip baktı iğrenerek kadına.

Hüsna hanım korkudan titreyen gözbebekleri ile baktı bir umut kocasına, oğluna gereken cevabı vermesi umuduyla. Ama beklediği olmamış Şiwan ağa Adâr’ın öfkesinden nasibini almamak için susmayı tercih etmişti.. Sinirle yeri döven adımlarla çekip gitmek kalmıştı Hüsna hanıma artık..

-“Hayırlı olsun küremin.. Sende hoşgelmişsin buke..” diyip elini uzatan yaşlı kadın ile Didê çekinerek baktı Adâr’ın yüzüne.

Adâr’ın başıyla onay vermesiyle geçip öptü Ezo ananın elini.

Ardından Adâr da nenesinin elini öpüp koydu başına.

-“Adâr ağa, karın kimdir kimlerdendir.. Böyle damdan düşer gibi karım diyip çıkıp geldin, anlat hele şu işin aslını astarını.” diyen babasına baktı Adâr. Başını sallayıp geçip oturdu sedire.

-“Didê, Helinin kaçtığı adamın bacısı..” diyip tekrar yüzleştiği gerçekle.. sinirle sıktı yumruğunu..

Şiwan ağa duyduğu şeyle öfkeyle çevirdi gözlerini kızın üzerine..

-“Sen Helin’i buldun? Aşiret kararını beklemeden kendi başına berdel kararı mı aldın Adâr ağa..!”

-“Berdel yok! Ben Didê’ye sevdalıyım baba..”

-“Ne demek sevdalıyım..! Çocuk mu kandırıyorsunuz siz.!” diye bağırıp sesini yükselten babasıyla , Adâr’da ayaklandı oturduğu yerden..

-“Otur baba..! Oturda anlatayım herseyi..” diyip kendisine cevap bekleyen gözlerle bakan babasına, bakıp devam etti;

-“Evet Helini buldum, almaya gittiğim zaman gördüm Didê’yi. Gördüğüm gibi de sevdalandım, sevdalandık.. Şimdi senin düşündüğün gibi Didê’nin ailesinin de bunu berdel olarak göreceğini, müsade etmeyeceklerini bildiğimiz içinde kaçırdım. Didê artık benim namusumdur, senin gelinin, Kanlıca hanımıdır..” diyip dikti alayvari gözlerini yukarıdan kendilerini izleyen Hüsna hanıma.

‘Kanlıca hanımıdır.’ diye bilerek daha yüksek sesle söylemişti , daha çok delirsin üvey anası diye.

Didê ise tüm bu olan biteni boş gözlerle izliyordu.. Onca olayın merkezinde sanki kendisi yokmuş gibi bakıyordu yabancı olduğu bu insanlara.

-“Biz yorgunuz, hadi canım biz çıkalım.” diyip kendisine elini uzatan adama baktı kız boş gözlerle.

Bir yola girmişti ve bu yolda celladına ayak uydurmak zorundaydı artık. Mecburen tuttu adamın elinden ve çıktılar merdivenleri arkalarından bakan insanları umursamadan.

-“Hazırlıklara başlayın, Adâr ağanın düğünü var.” diyen Ezo ana ile dönüp baktılar ardına aynı anda..

Adâr ağa tebessüm edip salladı başını olumlu olarak nenesine..

Didê ise duyduğu şeyle öfkeyle geçirdi tırnaklarını adamın eline..

RİZE

Kapanan telefonla bir süre öylece kaldı Mehmet bey olduğu yerde. Ne bir milim öteye gidebildi, ne geriye..

-“Mehmet.. Didê miydi arayan? Neredeymiş kızım.?” diye kendisine umutla bakan karısına baktı adam dolmuş yeşilleriyle..

-“Didê.. Gitmiş..” diyebildi sadece..

Semiha hanım anlamsız gözlerle baktı kocasına. ‘Gitmiş’ demişti. Ne demekti gitmiş..

-“Ne diyorsun Mehmet..! Ne demek Didê gitmiş..”

-“ Sevduğum adamla gideyrum dedu.”

-“Saçmalama be adam. Didê’den bahsediyoruz. Herkesi ardında bıraksana da seni bırakır mı hiç. Yok.. Yok bu işte bi yanlışlık var.” diyip telaşla bi sağa bi sola gitmeye başladı kadın.

Mehmet bey ise olduğu yere mıh gibi çakılmıstı kızından duyduğu sözlerle.

Koşar adım yanına gelen oğluna çevirdi gözlerini bu defa;

-“Sevduğum adamla gideyrum dedi.” diye tekrarladı, beyninin içinde dönüp o duran cümleyi.

-“Gel emmi..” diyip peşinden getirdiği yaşlı adamı işaret ederek konuşmaya devam etti Kerim;

-“Baba Yılmaz emmi, görmüş bacımı. Siyah bi araba kesmiş önünü, sonra binip gitmiş. Anlat emmi sen.” diyen oğluna baktı çattığı kaşlarıyla Mehmet bey.

Ardından yaşlı adama baktı merakla, konuş der gibi;

-“ Mehmet bey, Didê kiz çayluktan çikti işte, telefonla koniştu. Sonra siyah iki araba geldu. Aldu kizu gittu. Baska da bisey görmedum ben.”

-“Nasil aldu gittu? Zorla mi bindirdular kizimu. Adamlari gördun mi?”

-“Yok zorla değildu, kendi isteğuyle bindu. Adamalari da hiç görmedum daha önce burada. Zaten yabanci plakaydu.” diyip bir kaç saniye düşündükten sonra devam etti sözlerine.

-“47.. evat evat 47 plakaydu.” diyen adamla, Mehmet beyin gözlerinden alevler fışkırmaya başlamıştı.

Kerim’de duyduğu şeyle, yanındaki adamı gönderip geldi babasının yanına.

Mehmet bey sinirden yerinden çıkacak gibi gözlerle baktı oğluna..

-“Duydun demu? Sende bileysun bacinu onlarin aldiğini.. Yediğun fişkiyi göreysun demu?” diyip sinirle sıktı burun kemerini.

-“Siktur git gözum görmesun seni.. Tüm adamlara da haber sal, Mardin’e gideyruz..”

Mehmet beyin yanından ayrılan yaşlı adam, kendisini bekleyen araca doğru ilerledi.

-“Deduğunizi ettum beyum.”

-“Plakayı söyledin mi?”

-“Söyledum beyum.”

-“Tamam.” diyip elinde ki zarfı uzattı adama..

MARDİN

Didê konağın en üst katında ki odaya girdiğinde,şaşkın gözlerle baktı siyahlara bezenmiş odaya..

Duvarlardan, yatağa,

dolaptan, perdeye heryer simsiyahtı..

Şaşkınca çevirdi başını, kendisi gibi

tüm hayatını da karalara bürümüş olan adama..

-“Ben düğün istemiyorum Kanlıca..! “ dedi bir nefeste..

Adam sertçe çevirip başını baktı kızın titreyen yeşil harelerine..

İki adımda girdi kızın burnunun dibine..

Karşısında gömleğinin düğmeleri sonuna kadar açık halde, üst tarafı çıplak adamı görmesiyle seslice yutkundu Didê..

Ardından arkasını dönüp gitti camın önüne, daha fazla bu görüntüye maruz kalmamak için..

Adâr ağanın, kızın hareketlerinden keyif alır halde alayla kıvrıldı dudakları yana..

-“Sana ne istediğini sorduğumu hatırlamıyorum Didê hanım. Yarın düğünümüz var, hazırlan..” diyip ilerledi banyoya doğru..

-“İstem…” diyerek itiraz etmeye kalkan kıza bakıp dikti keskin karalarını kızın gözlerine, lafını tamamlamasına müsade etmeyerek tekrar dikildi kızın karşısına..

-“Çok konuşuyorsun.!” diyip işaret parmağını kızın dudaklarına bastırdı hafifçe.. ve dönüp arkasını ilerledi tekrar banyoya.

Kapanan banyo kapısıyla, Didê öfkeyle baktı adamın arkasından.

Komidinin üzerinde olan kül tablasını eline aldığı gibi fırlattı banyo kapısına..

-“Senden nefret ediyorum Kanlıca..!” diye bağırdı sinirle..

Açılan banyo kapısıyla, belinde havlu ile çıkan adamı görmesiyle çığlığı basmıştı kız.

Adâr ağanın ise banyodan çıktığı gibi, kollarından tuttuğu kızı kendi çekip, dudaklarına yapışması bir olmuştu.

-“Çok konuşuyorsun Laz kızı..“ demesiyle odada yankılanan tokat sesiyle nefret buluştu yeşil hareler ile, ateşten Karalar…