7. Bölüm – “İlk Karşılaşma”
Sevim Özyurt…
Hani derler ya “ölenle ölünmez” diye… Hayır, aslında ölenle birlikte ölüyoruz. O toprağa tüm iyi ya da kötü hatıraları da gömüyorsunuz.
Şu ev, babamın evi aslında. Ama hiç baba evi gibi değil. Annemle küçük, huzurlu, sıcak yuvamızdan eser kalmamış. Yerine bu bina dikilmiş. Yeni ve güzel eşyalar alınmış, her şey yenilenmiş ama o eski evimizdeki sıcaklık yok.
Elif, babamla evlendikten sonra sözde düşük yapmış. Bebek yok. Bir kardeşim daha olsun ister miydim bilmiyorum. Ama o bebek düşmeyip de doğmuş olsaydı… Elif’i de babamı da yok sayar, sırf kardeşim diye galiba sever sahiplenirdim diye düşünüyorum.
Elif Hanım’ın bize gösterdiği odaya valizlerimizi bıraktık. Karşılıklı iki kanepe var ancak açılmıyor. Sırt kısmını geriye doğru itince tek kişili
