10. Bölüm: “Bomba İtiraf”
Sevim Özyurt…
"İnsan yetişemediğine gurbettir…
Sarılamadığına hasret…"
Öz vatanımdayım. Gurbetlik tamamen bitsin istedim. Kırgınlıklar, küskünlükler geçsin. Babam şaşırtıcı bir şekilde iyi davranıyor bize. O iyi davrandıkça Elif kuduruyor. Bakışlarıyla resmen bir kaşık suda boğacak beni ve oğlumu. Umurumda değil, sadece tetikteyim. İkinci bir defa tuzağına düşmek istemiyorum. Hayatımı yeniden karartmasına izin vermeyeceğim.
Semih abimi aradım…
Babamla bile iyi olduysam, abimle de artık konuşalım istedim…
İkinci çalışta açtı telefonu:
“Evet, buyrun?”
“Abi ben Sevim. Nasılsın?”
“Aaaa Sevim! Ahhh benim güzelim, canım bacım! Sesine, yüzüne hasret kaldığım! Ama bu Türkiye numarası!?”
“Abi ben İstanbuldayım. Boşandım, baba evindeyim. Oğlumla dönüp geldim bura
