Merdiven boşluğunu dolduran bağırışların ardından konağın ağır sessizliği çökmüştü. Herkes ne yapacağını bilemez halde donup kalmışken, en sert tepkiyi Baran Ağa verdi.
Bastonuna yaslanarak birkaç adım attı, gözleri hem oğluna hem de evin duvarlarına saplanmış gibiydi. Yıllardır sırtında taşıdığı onurun, soyadının, mirasın paramparça olduğunu hissediyordu.
— Yeteer…! diye inledi boğuk bir sesle.
Gülsüm Hanım endişeyle kocasına baktı:
— Bey, iyisen mi? Noldu sana?
Baran Ağa’nın yüzü bir anda bembeyaz kesildi. Göğsünü tutarak sendeledi:
— Bu… bu kadarına da dayanılmaz gari… diye kısık bir sesle mırıldandı.
Bir an sonra bedeni kontrolünü kaybetti. Yere yığılmak üzereyken kahyalar koşarak yetişti, kollarına girdiler:
— Ağam! Ağam! Dayan ağam haa! diye feryat ettiler.
Mert donakalmış,
