Mardin Gelini [Töre]

Giriş AZRA "Seni sattım! Ezik teyzene yıllarca baktığım yetmedi! Bir de seni besledim! Artık on yedi yaşındasın! Bu evden def olup gideceksin! Yeter sizden çektiklerim ulan!" diye bağırdı eniştem. Korkumdan tir tir titriyordum. Ne demek beni satmıştı? Ben onun satılık malı mıydım? Gözlerimden yaşlar süzülüyordu. "Yapma abi! Nereye giderim! Ne olursun yapma.... Benim anam babam yok. Kimsem yok teyzemden başka..." dediğimde o pisliğe yalvarmaktan başka çarem yoktu. Anam ve babam hizmetini yaptıkları çiftlik evinde çıkan yangından sonra ölmüşlerdi. Ben ise tesadüf eseri birinin beni o dumanların ve alevlerin içinden çekip çıkartmasıyla kurtulmuştum. "Artık teyzende yok! Yeter sana bakıp beslediğimiz! İflahımı kuruttunuz lan! Para yok, para!" Eniştemin bağırışları köy evini inletiyordu adeta. Ona karşı durduğum için öylesine öfkeliydi ki neredeyse beni dövecekti. Teyzem bir köşeye sinmiş, ellerini dizlerine bağlayarak korkuyla kocasının zalimliğine bakıyordu. Gıkı dahi çıkmıyor, hiçbir şey söyleyemiyordu. Yıllarca gözlerimin önünde teyzeme yaptığı eziyetlere şahit olmuştum. zavallı teyzem ondan başka çaresi olmadığı için bu pislik adama dayanıyordu. Defalarca kemerle dövdüğü anlara şahit olmuştum. Durdurmaya çalıştığımda beni de yere fırlatıp zavallı kadını kolundan tuttuğu gibi yatak odasına götürüyor ve kapıyı kilitleyip dövüyordu. "Abi... Daha on sekiz yaşımda bile değilim..." dediğimde eniştem hiddetlendi. Suratımın ortasına okkalı tokadı koymasıyla neye uğradığımı şaşırdım. Nevrim dönmüştü. Kulağımda yoğun bir çınlama oluştu. "Ağlamayacaksın. Artık kadın olacaksın! Seni verdiğim adamla evleneceksin!" dediğinde sözcükleri kulaklarımda ve beynimin her köşesinde yankılanıyordu. "Yağlı kapı kızım! Bir elin yağda bir elin balda olur... Daha ne istiyorsun?" dediğinde hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. "Sende teyzende öyle nankörsünüz ki kıymetimi hiç bilmediniz... Ah...Ah..." dedi eniştem elini keyifle havada sallayarak. "Sen olacaktım var ya... Koşa koşa giderdim kızım. Şansım olsaydı karı olurdum... Bedavaya o konaklarda zengin ailelerde yaşardım," dedi. "Ölürümde evlenmem!" dediğim hıçkırıklarım arasında bağırarak. Eniştemin gözleri yumurta gibi pörtledi. Öfkesinden hırsla nefes alıp veriyordu. hışımla uzun saçlarıma yapıştı. Beni sürüye sürüye köy evinin salonundan kaldığım odaya sürükledi. İçeri ittirerek attı. Kapıyı kapatarak kilitledi. "Çıkar beni! Ölürümde evlenmem! Abi! Ara vazgeçtiğini söyle! Nolursun..." dediğinde köy kapısını avuçlarımla yumrukluyordum.