Yazarın anlatımıyla
Kurtuluş amansız bir aşkın pençesine düşmüştü. Kendi şu an fark etmese de Şule ile olan çekimleri karşı konulmazdı. Kendini durduramayışı da sırf bu yüzdendi.
Nazlı'nın elinden tutup onu dışarı sürüklemişti. O kadınla tartışmasını istememiş, yüz göz olmasına müsaade etmemişti.
Nazlı abisi için, içten içe seviniyor, bir yandan da Kurtuluş'u paylaşma fikrine kendini alıştırmaya çalışıyordu.
" Ben gidiyorum abicim. Zaten geç kaldım. Sen de bu kadınla muhatap olma. Gidene kadar kafeteryaya falan git. Bir şeyler iç. Kendine gel. Akşam ben çıkınca gelirim yine " diyerek Nazlı'nın yanaklarını öpüp ayrılmıştı.
Nazlı kafeteryaya inip bir çay aldı. Arkasını dönüp gideceği esnada biri, ' ki bu biri boya tulumu giymiş, kas show yapar gibi içine de bir şey giymemiş biriydi
