Nazlı'nın anlatımıyla
Üzerimi giyinmiş, kahvaltımı da yapmıştım. Kurtuluş, sabahın köründe damlamıştı. Neyse ki Nejat yoktu o esnada.
Abim, büyülenmiş gibiydi. Geldiğinden beri sadece Şule'yi izliyordu. İnsan bir bana da bakar ! Çirkin demesine bile okeydim şu an !
Sessizlikten sıkılmış, ay ışığı sonatını düşük bir tonda çalmaya başlamıştım telefonumdan.
Zihnimde bir yolculuğa çıktım yine.
Herkes ne kadar da bencilmiş aslında !
Annem ve babam bunu benden neden gizledi ?
Gerçekten benim için mi ? Kaç yaşındayım ? Yaptığım hatanın sorumluluğu ile yüzleştirmek yerine, kaçmamı sağladılar.
Belki de benim üzüntüm onları da üzeceği için bu yolu seçtiler. Nihayetinde sonuç kendi mutluluklarına varıyordu !
Peki Nejat'a ne demeli ?
Bilmediğim bir şey yüzünden beni bir seçime zorlaması ?
