“49. Bölüm “Ölüm Gelmiş Cihana Baş Ağrısı Bahane”
Efe
Hastanenin koridoru kalabalıktı, ama bana bomboş geliyordu. Herkes bir yerlere koşuyor, bir şeyler söylüyordu ama ben hiçbirini duymuyordum. Sanki bütün sesler uzaktan geliyordu.
Eylem, elimden sımsıkı tutuyordu. Parmakları buz gibiydi. O da korkuyordu ama belli etmiyordu.
“Efe, nefes al lütfen…” dedi titrek bir sesle.
Babam odadan çıktı. Gözleri kıpkırmızıydı. Yüzü solmuştu.
“Doktor bekliyor…” dedi.
Kelimeleri yarım kalmış gibiydi, nefesi yetmiyordu sanki.
Ben hâlâ inanmak istemiyordum.
“Toparlanacak baba… annem güçlüdür, o her zaman kalkar ayağa,” dedim.
Babam başını salladı, ama bu sefer o da inanmış görünmüyordu.
O an içime bir ürperti girdi. Sanki annem, az önce yanımızdan geçmişti.
Birden, koridorun ucundan hemşire çık
