Bir Alp'e, bir de boşluğa bakıyordum. Birisi gelse ve bizim şu halinizi görse büyük ihtimalle hastaneye yatırırdı. Eğer başıma bunlar gelmeseydi ben de deli olduklarımı düşünürdüm ama şimdi, hiçbir şey normal gelmiyordu.
"Ee ben çıkayım," dedim yerimde kıpırdanarak. "Siz rahatça konuşun." Alp sırıttı. "Onu ne görebilirsin ne duyabilirsin bebeğim, rahatsız olma."
Süheyla Ateş konuşmuştu çünkü Alp'in yüzü gittikşe şaşkınlığa evriliyordu. "Anne, sen senken de sana bebeğim diyordum."
Annesi beni kıskanmış mıydı?
"Anne saçmalıyorsun. Ayrıca şöyle anılarda gelmeyi keser misin?" Kaşları çatıldı. "Sevişmiyorduk, izin vermezsen hiçbir zaman da olmayacak." dediğinde gözlerim kocaman açıldı ve şok içinde kaldım.
"Sana inanamıyorum Alp!"
"Ne?!"
Koşar adımlarla kızlar tuvaletine girdim. Az önce
