Elif Yılmaz
Kapıyı kapatır kapatmaz derin bir nefes aldım ve gözlerimi devirdim.
“Uyuz şey!” diye homurdandım, sinirle elimdeki kremi sıkarak duvara vurdum. Ama bu sinirle yerimde durmak ne mümkün! İnatla bir şey yapmam lazımdı.
Ayağımı hızla yere vurdum… ve tam o anda burkulan yerime giren keskin ağrıyla birlikte inlemem bir oldu.
“Ahh! Allah kahretsin!”
Dengesizce sendeleyerek seke seke salona doğru ilerledim ve kendimi koltuğa bıraktım. Ayağımı uzatıp hemen kremi açtım ve dikkatle burkulan yerime sürdüm. Parmağımı hafifçe bastırdıkça, içeride biriken ağrı da hafiflemeye başlamıştı.
Ama zihnim hâlâ bir şeyle meşguldü…
“Adam resmen benimle dalga geçmek için yer arıyor!” diye kendi kendime homurdandım.
Elimi hızlıca savurdum, sinirimi bir şeyden çıkarmak istiyordum. Niye taktı bana
