Kapıyı aralayıp bedenimi arkamda duran Kaan'a çevirdim. Aslında beni bırakmasına gerek olmadığını söylemiştim ama o ısrar edince çok etkili olmamıştı.
"Tamam artık ağlama."
Burnumu çekerek omuz silktim. Elimde değildi, ağlamadan duramıyordum. Hayatım boyunca ilk defa ağlıyordum ve nasıl durdurmam gerektiğini bilmiyordum.
"Ne oluyor burada?" Kapı aniden geriye doğru açıldı ve sinirle bize bakan prens önce bana ardından Kaan'a döndü. Sorusuna cevap vermeme fırsat vermeden Kaan'ın yakasına yapışınca kaşlarım şaşkınlıkla havalandı.
"Onu neden ağlattın?!" Bağırması ile tüm apartman inlerken Efe ve Tolga da kapıya çıkmıştı. "Onu ben ağlatmadım." Kaan, prensin ellerini tutup kendinden uzaklaştırmaya çalıştığında başarısız oldu ve sanırım olaya müdahale etmem gerekiyordu.
"Çağrı." Prensin bak
