Şirin pencerenin önünde öylece kalmıştı. Telefonu elinde, parmakları ekranın kenarını tutarken bembeyaz kesilmişti. Gözleri boşluğa dikilmiş, dudakları titriyordu. Cihan’ın numarasını bir kez daha aradı ama yine aynı soğuk ses yankılandı: “Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor.”
Telefonu yavaşça kapattı, elinden düşürmedi ama tutuşu gevşedi. Gözleri cama takıldı; dışarıda güneş tepede, insanlar kendi sıradan günlerine devam ediyordu. Onunsa zamanı durmuş gibiydi. Göğsündeki sıkıntı ağırlaştı, nefes almak zorlaştı.
Tülin kapıdan sessizce uzanıp baktı, sonra Merve’yle birbirlerine kaygılı bir bakış attılar. Merve bir şey demeye yeltendi ama sustu. Şirin’in omuzları nasıl titriyorsa, sözleri o kadar yersiz olacaktı şimdi.
Şirin nihayet onlara döndü. Gözleri doluydu ama hâlâ tutuyordu kend
