Önce sadece karanlık vardı.
Boğuk bir uğultu içinde açtı gözlerini Elvin. Tanıyamadığı bir yerdeydi. Çamurla kanın birbirine karıştığı, toprağın kokusunun pasla kesiştiği bir meydanda. Gökyüzü kurşun gibi ağır, hava kesifti. Etrafında yıkık taş duvarlar, parçalanmış duvar saatleri ve sessizliğin içinde çırpınan tiz bir feryat...
Ayakta durmakta zorlanıyordu. Ayaklarının altı ıslaktı. Kırmızıya çalan bir su birikintisinin içindeydi. Ve tam karşısında iki silüet... Sis perdesi aralandı.
Devran.
Yüzü kan içinde, gömleği yırtılmış. Gözlerinde sevda kadar öfke, çaresizlik kadar isyan vardı.
Ve onun birkaç adım ötesinde...
Ardil.
Dimdik. Üstünde siyah gömleği, kan sıçramış yakasıyla. Elinde silah yoktu ama bakışları silahtan keskin. Elleri yumruk, çenesi kilitli. Tüm varlığıyla tehdit edi
