Elara, rüzgârın uğultusuyla taş duvarların arasında ilerlerken, kalbinin göğsünde yankılanışını susturamıyordu. Nemoris’in sokakları geceye bürünmüştü, lambaların solgun ışıkları kaldırım taşlarının üzerine titrek gölgeler serpiyordu. O adımları hızlandıkça, içindeki karışıklık daha da büyüyordu. Raphien’in ona söylediği sözler zihninde dönüp duruyordu: “Kalbin, avcılığından daha güçlü.”
Her tekrarında, kanında çarpan yankı daha sertleşiyordu. Bir yanıyla bu bağın kendisini felakete sürükleyeceğini biliyordu; diğer yanıyla, o bakışların içinde gördüğü kırılmayı inkâr edemiyordu. Avcı kanı mı, yoksa kalbi mi? Seçim sorusu, geçidin fısıltıları gibi boynundaki mühürden sızıyordu.
Lucien’in uyarıları zihninde yankılandığında Elara istemsizce durdu. Karanlık sokakta sessizliği yırtan bir gölg
