YASAK KALPLER

Bölüm:2 -İSMİNİN GÜCÜ

Elif ertesi sabah yorgun uyanmıştı. Gözlerini kapatmaya çalışsa da, zihninde sürekli bir önceki akşam karşılaştığı adamın yüzü canlanıyordu. 
O derin bakışlar, soğuk ama aynı zamanda içine çeken hali, her düşüncesine nüfuz etmişti. Ne kadar saçma, diye düşündü. Bir yabancı, 
sadece birkaç dakika süren bir karşılaşma… Ama neden etkisi bu kadar kalıcıydı?

Ofise vardığında, mesai arkadaşları her zamanki gibi kahvelerini almış, bilgisayarların başına oturmuştu. Elif sessizce masasındaki dosyaları düzenlerken, 
arkadaşı Selin yanına yaklaştı. Selin konuşmayı seven, her konudan haberi olan biriydi.

— “Dün seni iş çıkışında görmedim, hemen metroya mı koştun?” diye sordu. 
— “Evet,” dedi Elif dalgın bir şekilde. “Biraz acelem vardı.”

Selin, Elif’in yüzüne dikkatle baktı. 
— “Sende bir tuhaflık var. Gözlerin parlıyor sanki. Ne oldu?” 

Elif istemsizce gülümsedi, sonra hemen ciddileşti. “Yok bir şey, sadece yorgunum.” 

Ama Selin kolay pes etmezdi. 
— “Anlat hadi, belli ki bir şey olmuş. Senin gözlerin öyle boşuna parlamaz.” 

Elif bir an tereddüt etti. Sonra istemeden de olsa, akşamki karşılaşmayı anlattı. Tabii ki kısa ve sade… Bir arabadan inen yabancı, ona 
dosyasını uzatmış, sonra kaybolmuştu. Selin büyük bir merakla dinledi. 

— “Arabanın markası neydi?” diye sordu Selin heyecanla. 
— “Siyah, büyük bir şeydi. Pek anlamam arabalardan.” 
— “Plakayı gördün mü?” 
— “Hayır. Ama arabadan inen adam… farklıydı. Çok… otoriter.” 

Selin bir an durdu, gözleri büyüdü. 
— “Elif, sakın bana uzun boylu, takım elbiseli, sert bakışlı bir adam deme.” 
— “Tam da öyleydi,” dedi Elif şaşkınlıkla. 
— “Aman Tanrım! Ya o Aslan Karahan’dıysa?” 

Elif kaşlarını çattı. “Kim?” 

Selin sanki büyük bir sır açıklıyormuş gibi eğildi. 
— “Aslan Karahan! Türkiye’nin en genç iş adamlarından biri. Karahan Holding’in başında. İnsanların karşısında titrediği biri. Soğuk, 
acımasız ve inanılmaz derecede zengin. Hakkında bir sürü söylenti var.” 

Elif gülmeye çalıştı. “Bir yabancıydı sadece, neden o olsun ki?” 

Ama Selin çoktan internette telefonundan arama yapmaya başlamıştı. Birkaç saniye sonra ekranı Elif’e uzattı. 
Fotoğrafta, dün gece karşılaştığı adam vardı. O keskin bakışlar, aynı yüz hatları, aynı duruş. Elif’in nefesi kesildi. 

— “İşte bu!” dedi Selin. “Gördün mü, Aslan Karahan! Dedim ben sana.” 

Elif’in parmakları hafifçe titredi. Fotoğrafa baktıkça, yaşadığı an yeniden zihninde canlandı. Gerçekten de oydu. 
Türkiye’nin en güçlü adamlarından biriyle göz göze gelmişti. Ve o an, bu karşılaşmanın hayatında nasıl bir fırtına başlatacağını bilmiyordu. 

—-

Gün boyu Elif’in aklı dağınıktı. Çalışması gereken dosyalar bir türlü bitmiyor, sayılar gözünde kayboluyordu. 
Bir yandan Selin’in söyledikleri kulaklarında çınlıyordu: “Acımasız, güçlü, zengin…” 

İnsanların hakkında bu kadar konuştuğu biri, nasıl olmuş da sıradan bir muhasebeciyle aynı sokakta kesişmişti? 
Elif, bunu kaderin bir oyunu olarak mı görmeliydi, yoksa tehlikeli bir tesadüf müydü? 

---

Akşam olduğunda, Elif eve döndüğünde annesi sofrayı hazırlıyordu. Babası ise her zamanki gibi televizyon karşısındaydı. 
Elif sessizce yemek yedi, ama zihni başka yerdeydi. Annesi onun dalgınlığını fark etti. 

— “Kızım, bir şeyin mi var? Çok yorgun görünüyorsun.” 
— “İyiyim anne, sadece iş biraz yoğun.” 

Ama annesi onun gözlerindeki dalgınlığı görmüş, üzerine gitmemeyi tercih etmişti. Elif odasına çekildi, çantasını kenara attı ve yatağına uzandı. 
Telefonunu eline aldı, istemsizce internette “Aslan Karahan” yazdı. 

Hakkında sayısız haber vardı: şirket devralmaları, açılışlar, skandallar… Ama en çok dikkatini çeken şey, adamın özel hayatı hakkında 
pek bir şey bulunmamasıydı. Gazetelerde hep aynı cümle: *“Soğuk ve mesafeli iş adamı.”* 

Elif telefonu kenara bıraktı, derin bir nefes aldı. Kalbi hızla çarpıyordu. Bir yabancıydı, ama artık onun kim olduğunu biliyordu. 
Ve bu bilgi, hem merakını artırıyor, hem de içini ürpertiyordu. 

Yatağa uzandığında kendi kendine fısıldadı: 
— “İsminin gücü bile yetiyor…” 

Ve uykuya dalmadan önce bildiği tek şey şuydu: Hayatı artık aynı olmayacaktı.