ATEŞİN AŞKI

İpek!! Masum adı gibi tertemiz, güzeller güzeli bir kız. Hayatı boyunca sorgusuz sualsiz sevilmenin ne demek olduğunu bilmemiş henüz ufak bir bebek iken bırakıldığı çöp tenekesinde ölüme terk edilmiş fakat ölmek yerine yalnız bırakılmış, kıymeti bilinmemiş bir can. Hayattaki en büyük korkusu on sekiz yaşına bastığında gidecek bir yeri, çalacak bir kapısı kalmamasıyken o yaka paça kendini buz gibi soğukta bulan bir kadın. En büyük korkusu başına gelen bir kız çocuğu ne yapar. Hele de kendini anlatabilecek kelimeleri yok sa.... Henüz daha beş yaşındayken kilitli bir yurt odasında bulunduğu yurt cayır cayır yanarken sesini kaybeden bir kız çocuğu hayal edin.... Sesi bile onu terk etmişken hayata tutuna bilmek için uzun zaman bir hastahane odasında yaşam savaşı vermiş geriye ise sadece ellerini oynatarak kendisini etrafındakilere anlatmaya çalışan, kendini eksik hissetmese dahi etrafındaki kalabalıkta bir başına kalan sadece parmaklarını tutan ufak bir kıza sarılan çiçek gibi kız. Daha fazla ne olabilir dediği anda bir basına kaldığı soğuk gecede sert cehresiyle ona bakan adama muhtaç kalırsa ne olur peki? Karanlıkta kaybolmuş bir adam düşünün. Yolunu çoktan unutmuş, tek sığındığı etrafını saran bir düzine kalabalıkta bile karanlığı yurt seçmiş bir adam. Kötü bir adam kalbinde hapsettiği iyiliği kimse görmesin, merhametini bilmesin isterken masmavi okyanus gözlere esir olursa ne olur peki? Bu onların masalı. Kötü adam ve masumiyetin en üst seviyesindeki bir kız çocuğu. Canı yanacak kızın sanki hiç yanmamışçasına. İçi çekilircesine ağlayacak belki ama zamanın onlara ne katacağını asla bilemeyiz.