Jankat
Aybars’la Hezaren’in evine vardık ve aradı onu yeniden. Zaten hazır bekliyormuş, hemen gidip kapıdan aldık onu.
“Babaannen nerede?” diye sordu Aybars. Hezaren sessizce:
“O uyudu, aman ses yapmayalım da panik olmasın” dedi ve konuşmadan arabaya geçtik. Onlar ikisi arka tarafa oturdular ben de arabayı çalıştırıp yola düştüm.
“Nasıl hissediyorsun?” diye sordum Hezaren’e hastaneye yaklaşınca:
“Vücudumun ağrısı dışında çok bir şeyim yok” dedi o da.
“Merak etme Maze de hastanede, sana en iyi şekilde bakacaktır” deyince gülümsedi. Sonra havada tutamadığı kafasını Aybars’ın omzuna yasladı. Ben de biraz daha hızlandırdım arabayı.
Sonunda vardık ve onlar indiler, ben de park edip geçtim peşlerinden. Yanlarına geldiğimde giriş yapılıyordu ve Maze de onların yanındaydı.
“Hocam iyi nöbe
