Yıldızları yeniden görmek mümkün olduğunda sahilde çimenlerin üzerinde az ilerideki bir grubun kendi aralarında şarkı söyleyerek eğlendiği bir müzik ziyafetinin de tam ortasında karşı karşıya oturuyorduk.
"Hiç böyle biri olduğunu düşünmemiştim." dedi.
Hiç bir şey hatırladığından bahsetmemiş olmasına üzülmedim. Yaşadığım benzer anıların tekrarını görmüş olmama rağmen onunla geçirdiğim her vaktin değerini biliyordum.
"Nasıl biri olduğumu düşünmüştün?"
"Hafif sıkıcı."
Durumun vehametinden kurtulmuş olduğuma sevindim. Gene de içerlemiş gibi başımı sallayınca, omzuma vurdu:
"Tamam ya sıkıcı değilsin işte." dedi.
Bakışlarımı yüzünden kaçırıp gökyüzüne diktim.
"Ama sende kapris yapıyorsun kapris yapan erkek olmaz ki?"
Halbuki kendi ne çok severdi böyle yapıp da beni ardından koşturmayı.
