Öylece bekliyordum, bulanık bakışlarıma giren siyah elbisenin sahibinin bir kadın olduğunu anlamıştım ama başımı kaldırmaya cesaretim yoktu çünkü ne ile karşılaşacağımı bilmiyordum. Hala bilmediğim farklı bir boyutta neler göreceğimi kestiremiyordum ve Diona’yı gördükten sonra şu an göreceğim kişinin neye benzediği konusunda bir fikir sahibi olamıyordum, tam o sırada çok naif bir ses vadiyi doldurdu. “Hoş geldin, Prenses.” Sesi o kadar naif ve bir o kadar da güçlüydü, öyle ki bana seslenişini sanki zorla duyuyor gibiydim ama aynı zamanda tüm vadide yankılanıyor gibide hissetmiştim. Sesin sahibi bir kez daha konuştuğunda hala bakışlarım onun görüş alanıma giren siyah elbisesindeydi. “Korkma ve başını dik tut prenses Roselin.” Cümlesi ile bakışlarımı yavaş yavaş kaldırma cesaretini bulmuştum
