kırşun ve kırmızı
372 Kelimeler
Lara sabah olduğunda kendini silahla uyurken buldu. Kuzey gitmişti. Arkasında sadece bir not bırakmıştı:
> “Güneş doğmadan önce her şey kararır. Hazır ol. Bu gece seni cehennemin içine götürüyorum.”
Altında bir adres vardı: Beykoz – terk edilmiş bir yalı.
Lara kahvesini içerken, telefonuna gelen şifreli bir mesaj dikkatini çekti. Sadece şu kelimeler vardı:
"Sakın yalnız gitme."
Altında ise tanıdık bir imza: Havin.
Lara, Havin’i aramadı. Ona güveniyordu ama bu yol yalnız yürünmeliydi. Çünkü Rana’nın hayatı artık saatlerle sınırlıydı.
---
Aynı Gece – Beykoz
Yalıya vardığında gece çoktan çökmüştü. Kuzey onu girişte bekliyordu. Üstünde siyah bir kaban, elinde susturuculu bir silah.
“İçeride sekiz adam var. En az üçü tetikçi. Bunlar Rana’yı yıllarca saklayan örgütün paravan kolu. Şimdi çökerteceğim.”
Lara sertçe baktı.
“Senin geçmişin mi, benim ablam mı? Hangisi için buradayız?”
Kuzey yaklaştı. Gözleri karanlıktı ama ilk kez dürüst.
“İkimiz için. Her şeyi temizlemek için.”
Silahlarını çektiler. Kapı açıldığında cehennem başladı.
---
İçerisi – Tetikçinin Gölgesi
İlk kurşunu Lara sıktı. Göğsünden vurulan bir adam yere düştü. Kuzey iki adamı susturucuyla indirdi. Dar bir koridorda sıkıştılar.
Üç adam karşıdan ateş açtı. Lara yere atladı, cam kırıkları bacağını kesti ama ses çıkarmadı.
Kuzey onun üstüne atladı ve silahını yukarı kaldırdı. Tetikçilerden biri tam o anda Lara’ya ateş etti. Mermi omzuna isabet etti.
“Lara!” diye bağırdı Kuzey.
Lara kan içinde ama ayakta kaldı. Dişlerini sıktı.
“Ben düşmem. Düşsem bile senin kollarına değil.”
Kuzey, onu koruyarak ilerledi. Son odada bir masa, bir kayıt cihazı ve duvara zincirlenmiş bir kol vardı. Kolun ucunda eski bir bilezik: Rana’nın bileziği.
---
Gerçekler ve Kurbanlar
Lara gözyaşlarını tutamadı. Bileziği avucuna aldı. Hâlâ sıcaktı. Sanki yeni çıkarılmış gibi. O anda duvardaki monitörlerden biri açıldı. Bir adamın yüzü belirdi. Gözleri buz gibiydi.
“Kuzey Arslan. Lara Soysal. Artık oyun başladı. Rana bizimle. Ve onun kanıyla senin geçmişin temizlenecek.”
Ekran karardı. Kuzey monitöre yumruğunu geçirdi. Kan damladı parmaklarından.
Lara, bileziği kalbine bastırdı. Omzu sızlasa da gözlerinde ateş vardı.
“Bu iş burada bitmeyecek.”
Kuzey onu tuttu.
“Hayır, burada başladı. Artık ikimizin de dönüşü yok.”
---
O gece Lara ilk defa hem ağladı hem savaştı.
Ve o gece, Kuzey ilk kez bir kadının omzundaki kanı, kendi günahlarından daha ağır buldu.
- Yazar
