Gece ayazı, bozkırın üzerinden bir bıçak gibi geçiyordu. Sessizlik öylesine keskin, öylesine derindi ki; nefes bile fazla geliyordu.
Alp, sırtında ilk kez gerçek bir görev teçhizatıyla ilerliyordu. Terinin soğuğa karıştığını hissettiğinde, okul sıralarındaki eğitimlerin çok geride kaldığını idrak etti. Bu, artık oyun değildi.
Önde yürüyen teğmen eliyle “dur” işareti verdi. Birliğin nefesi kesildi. Gözcü rapor etmişti: hedef içerideydi. Adam, günlerdir aranan babasını burada saklıyordu.
Plan açıktı: baskın, hızlı giriş, hedef alınacak.
Alp’in parmağı tetiğin üzerinde titredi. Henüz kan görmemişti, henüz gerçek bir operasyonun kokusunu tanımıyordu. Burnuna gelen ilk barut kokusunun zihnine nasıl kazınacağını bilmiyordu.
Sessizlik, işaretle bozuldu.
Kapı kırıldı.
Birlik içeri aktı.
O
