Bölüm 15: Zincirin Çatırdayışı
Sabahın ilk ışıkları, pencerenin parmaklıklarından süzülüp odanın içine soğuk bir solgunluk olarak doluyordu. Sahra, bütün geceyi oturarak geçirmişti. Ne uyuyabilmiş ne de düşüncelerinden kaçabilmişti. Gözleri, şarjı bitmiş telefonun yerini bildiği o yastığın altına gidip geliyordu. Her defasında, elini uzatacak gücü bulamıyordu. Çünkü biliyordu; bir tuşla, bütün hayatının yönünü değiştirebilirdi. Ama aynı tuş, masumların hayatını da ateşe atabilirdi.
Kapının kilidi döndü. Cevher Hatun içeri girdi. Başındaki örtü, iğne gibi dikilmişti. Yüzündeki çizgiler, öfke değil; daha çok tedirginlik taşıyordu. Sessizce tepsiyi masaya bıraktı.
“Ye,” dedi, sesi her zamanki kadar keskin olmasa da, içinde emir kadar endişe de vardı.
Sahra, bakışlarını kaldırmadı.
“İstem
