-ŞEYDA
O kadar mutluydum ki... Doktor kurtulmuştu o hapishaneden, inanmışlardı benim yaptığıma...Cabir'i kanıtlayamasam da doktoru kurtarabilmiştim oradan. Bu benim için çok büyük bir şeydi. Adeta içim içime sığmıyordu. Merakla kapının açılmasını bekliyordum... Tabii oradan çıkar çıkmaz yanıma gelemezdi, ailesi varken... Ama en azından artık her an gelebilme ihtimali vardı... Nasıl özlemiştim, özellikle de kokusunu, bakışını... Alıp içime sokasım vardı onu! Öylesine kutsal bir duygu yaşıyordum ve sevinçten çıldırıyordum. Saat akşamın dokuzuna geliyordu ve sabahın yedisinden beridir sorgulardan, kontrollerden geçmiştim... Eldivendeki kan Nazire'nin kanıyla uyum sağladığı için her şey çok kolay olmuştu. Birde hemşire Azize o gece, o saatte odamda olmadığıma dair bir ifade vermişti. Tabii be
