KAN BÜKÜCÜ

2. Bölüm

Sabah alarm çalmadan kalktım. Sanırım bu benim için ilkdi.

Siyah taytımı ve sporcu sütyenimi giydim. Bülent amcanın yurtdışından bana hediye aldığı hırkamı giyip aşağı indim. Tam ayakkabılarımı giyip çıkıcakken annemin seslenmesiyle durdum.

"Nereye birtanem?"

"Yürüyüşe"

"Ormana gitme sakın. Erken gel."

Bir şey demeden hızlıca çıktım. Yalan söylemekten nefret ederdim, bu yüzden bir şey söylememek en iyisiydi.

"Günaydın Arya."

Sesin geldiği yöne baktım. Karşı komşu adı neydi ya bunun. Yılışığın sahibi.

"Günaydın"

"Nereye böyle?"

Bu kadının adı ne mahcup oluyodum. O benim adımı biliyodu ama ben bilmiyodum ne kadar ayıp. Kendime kızıyodum ki aklıma geldi birden. Kadınla birbirimize isimlerimizi söylememiştik.

Kaşlarımı çattım.

"Yürüyüşe.. Adımı nereden biliyosunuz?"

Kadın güldü, ama bu gülüşü şüpheli geldi bana. Saçmalama Arya.

"Şey anneniz size seslenirken duymuştum. Bu arada ismimi takdim edeyim Eva ben."

Demek yabancıydı, ya da annesi yabancıydı.

"Memnun oldum."

Tam arkamı dönüp gidecekken bana seslendi.

"Ormanın tehlikeli olduğunu duydum dikkat etmelisin" sinirleniyodum.

"Ormana gitmiyorum." diye yalan söyledim.

Yalan söylemeyi sevmezdim ama bu kadın anneme söyleyebilirdi.

"Peki iyi yürüyüşler sana"

Bir şey demeden hızlı hızlı yürümeye başladım. Bu kadın ya deliydi ya da kadın üç harflilerle bağlantılıydı.

Tövbe de Arya tövbe de aklından bile geçirme Allah korusun sanada musallat olurlar sonra uğraş dur.

Aslında böyle şeylere pek inanmazdım ama okuldaki gereksiz sınıf arkadaşlarım anlatırdı.

Ormanın ordaki telleri taşla büktüm. Kendime geçmek için yer açtım.

Yerler kaygandı bastığım yere dikkat etmeliydim. Aslında buraya daha çok dün olanlar için gelmiştim. Babamla tekrar iletişim kurup kuramayacağımı merak ediyordum. Ağacımın yanına evden getirdiğim naylonu serip oturdum.

Derin nefes al Arya. İşaret vericek merak etme. O seni izliyor. Birisi beni gerçekten izliyordu.. arkamda.

Arkamı döndüm ama kimse yoktu.

Boş boş kuruyosun çünkü salak kız.

Neyse odaklan. Gözümü yumdum.

"Baba?"

Hışırtı. Gülümsedim.

"Biliyodum. Beni izlediğini benimle olduğunu."

Hışırtı.

"Nasılsın? İyiysen 1 kere değilsen 2 kere ses çıkart."

1 kez hışırtı sesi çıktı.

"Ama ben iyi değilim baba. Seni çok özledim. Bir kerecik.. bir kerecik görebilseydim seni içimdeki o koca boşluk dolardı."

Gözümden 1 damla yaş düştü, 2. side düşerken birisi sildi gözyaşımı. Panikle gözümü açtım ama kimse yoktu. Ayağa kalkıp etrafa baktım.

"Kimse varmı!?"

Bu babam olamazdı. Neden olmasın ki benimle konuşan birisi neden dokunmasın bana. Kafayı yemiyodum dimi.

Tekrar eski yerime oturup gözlerimi kapattım.

"Sen miydin bu da gözyaşlarımı silen. Tekrar ağlasam siler misin yine gözyaşlarımı söz vallahi açmam gözlerimi korkmamda."

Bu sefer gözyaşlarım daha şiddetli aktı. Bir el gözyaşlarımı siliyodu. Daha sıkı yumdum gözlerimi. Yanaklarımı avucunun arasına alıp saçımı ve alnımı öptü. Elimi elinin üzerine dokundurdum. Elleri buz gibiydi.

"Seni çok seviyorum." dedim.

Burnumu öpüp ellerini çekti. Gözlerimi araladım yavaşça. Kimse yoktu.

Şaka değildi bunun bir insan olması imkansızdı, çünkü bu kadar kısa sürede ses çıkarmadan kaçması imkansızdı. Sırıttım.

Babam benimleydi. Ayağa kalkıp eve doğru yürümeye başladım.

Evin önüne geldiğimde Aysun teyze ve benim iki meymenetsiz içeriye giriyolardı. Beni görünce ikisi birden şaşırdı.

"Hayrola kız hangi dağda kurt öldü?" dedi Enes, beni sinir etmek istiyodu ama bugün beni kimse üzemezdi.

Hepsinin yanağını teker teker öpüp günaydınlaştım.

"Noldu bu kıza saksı falan mı düşmüş kafasına" dedi Aysun teyzem.

"Aşk olsun Aysun teyze bu benim herzamanki halim"

Onları arkamda binlerce soruyla bırakıp duşa girdim.

Kahvaltıda da çok neşeliydim, hatta omletleri ben yapmıştım.

"Ellerine sağlık Aryoş sende ne marifetler varmış da haberimiz yokmuş valla." Gül damarıma basıyordu ama işe yaramıyodu.

Bana Aryoş demesinden nefret ederdim.

"Afiyet olsun canım. E hadi kalkın geç kalmayalım bugün sözlü var hem"

Enes ve Gül aynı anda bağırarak bana baktı. Annemse şaşkındı.

"Kız nerde görülmüş Arya'nın dersleri taktığı. Hem benim iki sıpa siz niye bağırıyosunuz, bilmiyomuydunuz yoksa?" dedi Aysun teyze.

Gül ve Enes Aysun teyzenin terliklerine kavuşmadan hızla masadan kalktılar. Bende peşlerinden gittim.

Servisin gelmesine daha 5 dakika vardı ve biz soğukta bekliyoduk. Beni pek etkilemiyodu ama Gül ve Enes terlik yememek için dayanıyolardı.

İlk söze başlayan Gül oldu.

"Aşkım bebeğim canımın içi sana ne oldu bugün. Dünde gelmedin servisle, kız yoksa aşık falan mı oldun sen genelde aşık olan insanlar böyle davranır. Valla Enes Buseye aşık olduğunda az parasını almamıştım herşeye olumluydu. Sendemi aşık oldun kız yoksa. Anlat bana ki-"

Enesin kafasına vurmasıyla sustu.

"O paraları alıcam kızım senden merak etme. Durumumdan yararlanıp para çalmak neymiş görüceksin. Ayrıca Arya kiim aşık olmak kim."

İkisine birden bakıp kıkırdadım.

"İyiki varsınız" diyip ikisine birden sarıldım.

İkisi birden afalladı.

"Ne olduğunu anlat yoksa cidden doktora gidiyoruz" dedi Gül.

Omuz silkdim.

"Sadece sevgimi göstermeye başladım diyelim. Ölümlü dünya arkamdan bizi sevmiyodu demeyin." Enes kafama vurdu.

"Duymicam öyle şeyler. Biz senin bizi ne kadar çok sevdiğini biliyoruz zaten bizde seni çok seviyoruz."

"Evet hemde çoookk seviyoruz." İkisi birden bana sarıldı.

Servisin korna sesiyle ayrıldık hemen. Gül bu sefer yanıma oturmuştu.

Bütün gün dersi can kulağıyla dinlemiştim. Sözlü de çok güzel geçmişti. Çıkışta kafeye gidicektik ama Enes ve Gül'ü önden gönderdim. Çünkü telefonumu sınıfta unutmuştum.

Kafeye doğru giderken arkamdan birisi korna çaldı. Arabaya bakınca Arel'in olduğunu anladım. Son model jipi vardı.

Arabadan inip yanıma geldi.

"Nereye?"

"Kafeye gidiyodum."

"Gel ben bırakıyim seni " eski Arya olsa asla kabul etmezdim ama artık değişiyodum.

"Olur" diyip gülümsedim.

Arel baya şaşırmıştı ama belli etmedi. Heme kapımı açıp sürücü koltuğuna yerleşti. Bana bakıyodu.

Noldu der gibi kafa salladım.

"İyi misin sen? Bir şey olmuş sana, bugün sana bakarken göz göze geldik tebessüm ettin bana. Bütün arkadaşlarım gördü hemde inkar etme"

"Gülmem bir daha rahatsız olduysan"

Arel panikle konuştu hemen.

"Hayır rahatsız olmadım. Sadece sebebi neydi?"

"Yanlış anlama Arel arkadaşça bir gülümsemeydi."

Arel sırıttı.

"Bunada şükür ilerleme var"

Sırıtıp kemerimi taktım.

"Özür dilerim."

"Neden?"

"Önceki yaptıklarım için. Yani ne biliyim seni takip ettirmek sana sataşanları uyarmak falan. Sapık gibi davrandım ama cidden Gökhan fotoğrafları gruba atınca delirdim. Gerekeni yapmışsın zaten. Tekrar Özür dilerim."

"Sorun değil merak etme silmiştim zaten fotoğrafları. Bundan sonra yapmazsın öyle şeyler diye umuyorum. Ne derdin varsa gelip konuşabilirsin."

Bana baktı gözlerime.

"Gözlerin çok güzel. Koyu yeşil. Seni ilk gördüğümde top atmışlardı kafana bizimkiler. Gözüne toz kaçmıştı sanırım normalde asla umursamam gözünü ovuşturuyordun koşup yanına geldim hemen. Ellerini tutup gözünden çekmiştim, sonra gözlerini açtın. Beklemiyordum dünyanın en güzel yeşillerini görmeyi. Afallamıştım. Yarım saat öylece gözüne bakmıştım sonra bizimkiler bağırınca kendime gelip gözüne üfledim yavaşça. O günden beri aklımdan çıkaramadım seni. Üstelik takıldığım bir çok kız vardı, onlar bile çıkaramamıştı seni aklımdan."

Burnumu kırıştırdım.

"Hatırlıyorum o günü arkadaşların 1 kova buz getirmişlerdi kafama tutmam için."

İkimizde kıkırdadık.

"Keşke en başında gelip açıklasaydım sana olan hislerimi. Belki sevgili olurduk şimdi"

Dediği şeyle utanıp önüme döndüm.

"Utanma Arya daha güzel oluyosun böyle dikkatim dağılıyor."

"Valla seninle sevgili olsaydık Buse daha ilk günden beni öldürebilirdi."

Arel bana döndü.

"Kılına zarar gelmesine izin vermem Arya."

"Sağol ama korunmaya ihtiyacım yok"

Bana baktı uzun uzun.

"Bir şans versen bana?"

Kafamı olumsuz anlamda salladım.

"Bir kerecik denesek. Söz istemezsen uzak dururum senden."

O kadar masum bakıyordu ki. Kafenin önüne gelmesek hemen kabul edebilirdim. Arel mutlu olmak istiyodu, 2 senedir etrafımda pervane olmuştu beni kendinden bile sakınıyodu.

Ani karar verme Arya daha fazla üzme onu. Çıkmazın içine sürükleme ikinizi.

"Düşünücem."

Arel'in gözleri parladı ve sıkıca bana sarıldı.

"Teşekkür ederim. Söz bak kararın ne olursa olsun saygı duyucam. Düşün lütfen."

Sarılışına karşılık verdim.

"Teşekkür ederim bıraktığın için." yanağına küçücük bir buse kondurup arabadan indim. Ona baktığımda afallamış bir şekilde yanağını tutuyodu.

Gülümseyip kafeye girdim. Bizimkiler çoktan benim yerime sipariş vermişlerdi. Karşılarına oturdum.

"Size ihtiyacım var"

İkisi birden noldu der gibi bana bakıyolardı. Arel'le aramızda geçenleri anlattım.

Gül hemen olumlu yanaşsada Enes güvenmiyordu Arel'e.

"Abartma Enes çocuk aşırı zengin ve bütün Türkiye çocuğun peşinde aşırı yakışıklı. Sırf Aryayı korumak için bir kaç çocuk dövdü diye onu kötü yapamazsın."

"Babası mafya bir çocuktan bahsediyoruz Gül bilmem farkında mısın?"

Haklıydı başıma iş alamazdım.

"Haklısın." dedi

Gül gözlerini pörtleterek bana baktı.

"Siz çıldırmışsınız ya."

"Ne zamandan beri Arel'i savunur oldun." dedi Enes

"Düzgün bir şekilde Arya'yla konuştuğundan beri."

Bu iş çok uzamıştı. O an mantığım ne derse onu yapıcaktım. Sonuçta mantık bunun için vardı yanlış yapmamak için, heme sevgili olmiyacaktık zaten. Deneyecektik.

Konuyu kapatıp eve doğru yürümeye başladık. Eve gidip resim yapmayı düşünüyodum. 2 haftadır boyalarımı görmüyordum.

Enes ve Gülden ayılıp kendi yoluma döndüm. Telefonuma gelen bildirim sesiyle dikkatimi oraya verdim. Bilinmeyen numaradan gelmişti.

+90 507...

Selam Arel ben

+90 507...

Geçebildin mi eve?

Mesajları açmadan bildirim çubuğundan okumuştum. Daha sonra cevap verebilirdim.

Omzuma sertçe birisinin çarpmasıyla çarpan kişiye döndüm. Kimse yoktu. Şakamı bu omzum hala sızlıyor. Etrafıma bakınıyodum ama kimse yoktu. Hızlı adımlarla eve gittim.

Üzerimi değiştirip kendimi resim odama kapattım.

Saat gece yarısını geçiyodu. Yine dalmıştım zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım. Karşımda duran tabloya baktım. İsmi ne olmalıydı diye düşünürken aklıma gelen ilk isim çok hoşuma gitmişti.

Joie

Fransızcada mutluluk demekti. Ellerimi yıkayıp yatağa girdim resim yapmak gözlerimi yoruyordu.

Sabah tekrar yürüyüşe gidicektim.