“Anna Maria Mia Valentinus!”
Zaman donmuş gibi hissettirmişti. Beyaz tüylerinden yayılan ay ışığına benzer beyaz huzmeler karanlığı delip aşıyordu. Her bir tüyü saf beyaz bir kar baykuşu tepemde dikiliyordu. Mavi gözleri, evrenin başlangıcından beri var olan yıldızların derin ve sonsuz maviliğini yansıtıyordu. Gözleri, her şeyi gören ve anlayan, zamansız bir bilgelik ve derin bir kavrayışla parlıyordu.
Bana oldukça akıllı gözlere sahip bilinçli bir varlık gibi bakıyordu. Jasper pencereyi açık bıraktığında içeri girmiş olmalı diye düşündüm bir an. Kanatları, açarak yanıma sessizce süzüldü. Uçarken ölüm kadar sessizdi. Kanat çırpış sesi uğultusuz rüzgar esintisinden farksızdı. Pençeleri, yatak başlığına geçirip tam önümde boyutuna göre kocaman olan kanatlarıyla dikildiğinde hafifçe doğrul
