7. BÖLÜM
ZİHİNDAR
Sabahın ruhsuz ilk ışıkları yüzüme vururken; sinirle yüzümü buruşturdum. Başım çatlıyordu. Gözlerimi açtığımda, kendimi hala Yekun’un bizi kalmamız için getirdiği konul odasında buldum. Jasper, koltuğun üzerinde uyukluyordu, başı hafifçe yana düşmüştü. Logos Valentinus ise pencerenin kenarında duruyor, mavi gözleriyle bana bakıyordu. Gece boyunca yaşadıklarım bir rüya gibi geliyordu, ama bileğimdeki hafif çizikler ve hala kalbimde hissettiğim o garip bağ, her şeyin gerçek olduğunu hatırlatıyordu. Sinirle yüzümü buruşturdum.
“Uyanıksın, sonunda.” diye fısıldadı Logos, sesi zihnimde yankılandı.
“Evet,” diye mırıldandım, yatağın kenarına oturarak. “Her şey gerçekti ha?”
Logos başını hafifçe eğdi. “Elbette. Sûr’u durdurmak için bana ihtiyacın var. Ve benim de sana i
