Efsun içeri girdiğinde yüzünde mutluluktan daha fazlası vardı.
“Ne oldu?” dedi Gülçin benden önce
“Konuştuk…” derken Efsun’un sesi titriyordu.
“Onu biliyoruz Efsun, ne konuştunuz ve sonuç nedir?”
“Dedi ki, biz ayrıldığımızdan bu yana kimseyi sevmemiş ve hep onu affedeceğim zamanı beklemiş. Çok üzgün olduğunu söyledi. Onu aradığım için çok mutlu olmuş. Barıştık işte. Yarın buluşup konuşacağız. Telefonda olmaz dedi, yüzümü görmesi gerekiyormuş”
“Süper o zaman” dedim sevinçle
“Sinemis, Gülçin… Siz olmasanız ben asla başaramazdım gerçekten. Çok teşekkür ederim. Çok mutluyum şuan” derken ayakları yere basmıyordu. Biz de ona sarılarak sevincine ortak olduk.
Saat neredeyse sabah olacaktı ve biz hala konuşuyorduk. Arkadaşlarım benim moralimi düzeltmek için saatlerce konudan konuya geçerek b
