Sinemis
Çınar’ı görmek beni rahatlatmıştı. Ablamı arayamıyordum. Neden bilmiyordum ama ona karşı kendimi suçlu hissediyordum. Ali’yi hayatımıza ve evimize sokarak, onu iyi tanımadan bu kadar güvenerek hata yapmıştım ve kendimi olanlardan sorumlu hissediyordum.
Gülçin’le oturuyorduk sessizce. O bilgisayarda iz peşindeydi, bende öylece düşünüyordum. Efsun Timur’la buluşmak için çıkmıştı. Ablam Ali’nin yanına gittiğinde Timur da onunlaymış ve olanları Efsun’dan duymadığı için biraz bozulmuştu. Efsun ona açıklama yapmak ve barıştıktan sonraki ilk buluşmalarını yaşamak için gitmişti.
Biz öyle kendi halimizde otururken kapı açıldı ve ablam geldi.
“Sinemis?” dedi adımını atar atmaz. Ben de yerimden kalkıp onun yanına gittim.
“İyi misin canım?” dedi. Yüzü şişmişti, gözleri de kırmızıydı. Ağla
