Gül Çiçek Demir
“Adaaaaarrrrr!” istemsizce bağırıp onu sarsmaya başladım. Bir şeyler sayıklıyordu “Ç-çiçek” kulağımı dudaklarına dayadığımda kendi ismimi duydum. Ne yacağımı şaşırmıştım, elim ayağım biribirine dolandı. Elimle yarasını bulmaya çalıştım. Tam sırtındaydı, ellerim kan olmuştu. Yaşadıklarım sanki bir kabus gibiydi. Bir an gözlerim karşımda duran karaltıya kaydı, onu tanımıyordum. Korumalardan biri miydi? Yüzü çok sert duruyordu, sanki her gün birini vuruyordu, o kadar sakin ve soğukkanlı. Kahverengi saçları sıcaktan mıdır yoksa başka bir şeyden midir? Bilinmez terden ıslanmıştı, Mavi mi yeşil mi karanlıktan tam anlayamadığım gözleri benim kahvelerimle buluştuğunda bir an bakakaldık biribirimize. Birden gözleri ellerime ve önümde yarısı arabaya uzanmış Adar’a kaydı ardından be
