Yüzbaşı Ali Karayel, abisini şehit verdikten sonra tüm duygularını gömmüş, sadece görev için yaşayan bir askerdi. Soğuktu. Disiplinliydi. Sanki insanlıktan çok savaşın bir parçası olmuştu. Ta ki bir gün, Mardin de bi devlet Hastanesi’ne mecburi görevle atanacak bir doktorun adını duyana kadar: Efsun Eren. Yıllar önce, dar sokaklarda elinde yara bere içinde koşan o küçük kızı hatırladı Ali. Efsun, fakir bir ailenin kızıydı; şiddetin, korkunun ve sessizliğin içinde büyümüştü. Ve Ali’ye çocukken aşık olmuştu; bakmaya cesareti yetmezdi ama aşık olduğunu herkes anlardı. Şimdi ise mecburi hizmetle Mardin’e, terör bölgesine yakın bir devlet hastanesine doktor olarak atanıyordu. Annesi Ali’ye, “Efsun’u sana emanet ettim,” demişti. Ama Ali, bu emaneti kabul etmek istemedi: > “Benim görevim vatanı korumak. > Bir yaralı serçe, bu savaşın ortasında ayakta kalamaz. > O kız burada daha fazla kırılır.” Yine de kader, kimsenin kaçamadığı bir kurşundu. Ve o kurşun bu kez kalplerine saplanacaktı. Bir yanda acıya alışmış bir asker, Diğer yanda yeniden güvenmeyi unutan bir doktor… Barut kokusu, kan ve yeminlerin arasında, Kalplerini saklamaya çalıştıkça birbirlerini bulacaklardı. > Not: Bu eser tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kişi, kurum veya olaylarla herhangi bir ilgisi yoktur.

Afra, bir buçuk yıl önce tanıştığı adamın kim olduğunu bilmeden aşk yaşamaya başladı. Ama masum başlayan bu ilişki, kısa sürede korkunç bir esarete dönüştü. Çünkü o adam, acımasız bir mafya olan Toprak’tı. Bir buçuk yıl boyunca işkenceye, korkuya ve çaresizliğe hapsolan Afra, sonunda kaçmayı başardı. Ama Toprak, saplantılı aşkından asla vazgeçmedi. Afra’nın peşini bırakmadı. Onun özgürlüğü, hâlâ Toprak’ın gölgesindeydi. Tam da her şeyin bittiğini sandığında, hayatına Yiğit girdi. Güçlü, sert ama kalbinin derininde yaralar taşıyan bir adam… Afra’yı korumak için kendi karanlık geçmişine geri dönmeye hazırdı. Peki, Yiğit gerçekten Afra için o dünyaya adım atacak mı? İki yaralı kalp, birbirini sevebilecek mi? Ve en önemlisi, Toprak Afra’yı Yiğit’e bırakacak mı? Yoksa bu savaşın sonunda kazanan değil, sadece kaybedenler mi olacak? “Yaralı bir aşk, tehlikeli bir oyun ve geçmişten gelen yaraların gölgesinde filizlenen bir umut…” > Not: Bu eser tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kişi, kurum veya olaylarla herhangi bir ilgisi yoktur.

Babası, yeraltı dünyasının en güçlü isimlerinden biriydi.Savaş Demirhan o dünyanın bir parçası olmak istemedi…Ta ki babası, kendi sağ kolu tarafından öldürülene kadar.Artık tek bir amacı vardı:Onu bulmak.Ve bedelini kanla ödetmek.Ama kaderin oyunu farklıydı.Savaş, babasının katilini ararken, onun hiç bilmediği bir sırrı keşfeder —Bir kızı vardır.Masum, saf ve o karanlık dünyanın kokusundan bile habersiz bir kız.Nazlı Yılmaz…Henüz 19 yaşında, ailesine ve özgürlüğüne düşkün, kırılgan ama inatçı bir genç kadın.Bir anda hiç tanımadığı bir adam tarafından kaçırılır;babasını bulana kadar, tehdit sonucu Savaş’la zorunlu bir evlilik yapmak zorunda kalır.Savaş’ın tek derdi intikamdır.Nazlı ise sadece kurtulmak istemektedir.Ama aynı çatı altında geçen her gün, duyguların sınırlarını biraz daha bulanıklaştırır.Bir yanda kanla çizilmiş bir geçmiş,diğer yanda kalple başlayan bir savaş…Bazı savaşlar mermilerle değil, kalplerle kazanılır.Ama kim kazanırsa kazansın, biri mutlaka yanar. > Not: Bu eser tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kişi, kurum veya olaylarla herhangi bir ilgisi yoktur.