The playgirl meet the innocent boy.
Ang mag kaibang mundo ng dalawang tao ay biglang nag tagpo. sila kaya'y mag kakaroon ng happy ending katulad ng mga fairtyle sa libro at tv? o baka naman sadyang pinag tagpo lang sila pero hindi tinadhana?
Ang malditang si Serena Gonzalez makikilala ang palabirong si Carlo Dominguez!
Serena Gonzalez is born with golden spoon on her mouth. Lumaki syang nakukuha ang lahat ng gusto sa isang utos nya lamang. She have money, jewerley, expensive dresses, shoes, bags. Lahat na ata ay nasa kanya, but all of a sudden nawala ang lahat ng iyon sa kanya simula ng mamatay ang kanyang papa at mabaon sa utang ang kanilang na kompanya. Ang dating marangyang buhay nya ay nag hirap. Her mother abandoned them! sila ng dalawa nyang kapatid na kambal. There's nothing left with them maliban na lamang sa butihing mayordoma ng kanilang mansyon dati. Kinupkop sila nito at tinuring na anak. When they move to province, Selena meet the palabirong Caloy na anak ng kapitbahay nilang may ari ng mini grocery store!
At first Selena, hated that place. she doens't belong to that probinsyano and probinsyana girl. Kaya kung mag aasawa man sya o mag kaka-boyfriend dapat iyong mayaman.
Pero bakit ganon? bakit ata nag iba ang gusto nya. Bakit gusto na nya lang manatili sa probinsya at mamuhay bg tahimik? bakit ayaw na nya sa mga mayayaman? why kaya?
The romance between two people with different perspectives on love. Will they have their own happy ending? or just like the other people na 'pinag tagpo pero hindi tinadhana?'
Ating abangan ang nakakapanindig balahibong storya ng dalawang tao na mag kaiba ang pananaw sa pag ibig.
Naranasan nyo na bang mag mahal? Mag mahal ng dapat ay kaibigan mo lang?
Sabi nila If you love someone you will do anything for him/her just to make them happy. Kahit pa ang gagawin mong iyon ay ikakasira mo, ang ikakabagsak mo. Wala 'e ganon talaga kapag nag mahal, nakakatanga, nakakasakit.
"Ang hirap mo namang abutin, ang hirap mong intindihin, at higit sa lahat sobrang sakit mong mahalin. Pero inintindi kita, pilit kitang inaabot, minamahal kita. Nag papakatanga ako dahil sayo..." Napayuko na lang ako ng biglang tumulo ang isang butil ng luha sa aking mata.
"Lahat kinalimutan ko para sayo. Yung pangarap ko, yung sarili ko, yung pamilya ko, lahat lahat. Just for you. Nakakapagod na. Nakakapagod ka ng mahalin pero tangina lang kasi kahit ano pa atang gawin mong pananakit sakin hindi ata susuko tong puso ko." Nag angat ako ng tingin sa kanya. Kung hindi ko lang sya kilala ay iisipin kong nasasaktan rin sya kapag nakikita akong nasasaktan, but I know in myself na kinakaawaan nya lang ako kaya may bakas ng lungkot ang mata nya.
"Alex, tama na lasing ka lang 'e. Umuwi na tayo, basang basa ka na ohh, baka mag kasakit ka pa. Let's go home please." Aniya habang pinipilit akong pasakayin sa kotse nya.
"Ohh please stop acting like you care for because your not! Tama na. Tigilan mo na ang pag papakita ng motibo kasi pinapaasa mo ko." I beg. Lumuhod pa ako sa harapan nya na syang ikinataranta nya.
Ang pag buhos ng ulan ay syang pag buhos rin ng luha mula saaking mga mata. Hindi ko mapigilang mapatanong sa sarili ko. Bakit ako nasasaktan ng ganito? Is this my punishment for being a bad daughter? Ito na ba yung parusa ko? B-bakit parang sobra naman ata?
"Alex tumayo ka na dyan please. Umuwi na tayo." Nag angat ako ng tingin sa kanya na dapat ay hindi ko na lang ginawa. Bakit kahit parang ako pa yata yung nahihirapan kapag nakikita syang umiiyak? Bakit ba sya umiiyak? Is it because of me? Probably not. Ang kaninang hinanakit at sakit na nararamdaman ko ay napalitan ng galit sa sarili ng makita ko ang namumula nyang mga mata sa kakaiyak, panay na rin ang bahing nya.
"Hayaan mo muna ako bestfriend. Let me enjoy this moment for a while, hayaan mong sabayan ko ang pag dadrama ng langit. Pumasok ka na sa kotse mag kakasakit ka nyan. And I will never forgive myself kapag nangyari yun. Don't worry I'll be fine here." Ngumiti ako ng marahan sa kanya. Nag dadalawang isip pa sya kung hahayaan nya ba ako rito sa gitna ng ulan pero tanging pag tango at pag ngiti na lang ang ginawa ko dahilan para huminga sya ng malalim bago pumasok sa loob ng sasakyan.